تنهائی من از چیزهای هماهنگ پر بود. چیزی نمی‌خواستم، و دست من | اخبار منتخب
تنهائی من از چیزهای هماهنگ پر بود. چیزی نمی‌خواستم، و دست من همواره پر می‌شد. مهربانی هستی از همه جا می‌تراوید، نوازشی پنهان همه چیز را در برگرفته بود. از نامه های سهراب سپهری برهنه با زمین- ناگفته‌های سهراب سپهری؛ گردآوری: ایلیا دیانوش؛ نشر مروارید سالگرد درگذشت سهراب Sahandiranmehr @Akhbar_montakhab
