رهبر جمهوری اسلامی: «... هرکس مردم را از آینده ناامید کند برای دشمن دارد کار می‌کند؛ چه بداند چه نداند.» عموم و اطلاق این جمله رهبری زمانی قابل قبول است، که روند امور کشور هرچند بصورت جزیی، امیدوار کننده و رو به پیشرفت باشد، اما وقتی اغلب شاخص‌های "
حکمرانی مطلوب"، چه در داخل و چه در سطح بین‌المللی، عموما روند نزولی دارد و از سیاست خارجی گرفته تا سیاست داخلی، از امنیت فردی گرفته تا امنیت اجتماعی، از اقتصاد ملی گرفته تا اخلاقیات و فرهنگ عمومی، از وضعیت معیشتی مردم و قدرت خرید آنها گرفته تا ارزش برابری پول ملی، از قدرت اقتصادی مردم گرفته تا وضعیت روانی آنها، از فاصله میان حکومت و ملت گرفته تا شکاف طبقاتی و فاصله میان فقیر و غنی، از حقوق شهروندی گرفته تا حق حاکمیت آنان بر سرنوشت خود و ....، بگونه‌ای است که
شاخص امید به زندگی در ایران سیر نزولی داشته و طبق آخرین گزارش سازمان ملل متحد، ایران با امید به زندگی عمومی ۷۳٫۵ سال، در رتبه ۱۰۶ دنیا قرار دارد، آیا نباید گفت که مسبب این وضعیت، حاکمان هستند و عملکرد آنهاست که به ناامیدی مردم نسبت به آینده و دلشادی دشمن منجر شده است؟
کانال جدید #اکبر_اعلمی
@alami_akbar
