قرآن ترجمه المیزان سوره 11 سوره مبارکه هود صفحه 232 وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ (89) اى قوم من! مبادا ستيزه جويى با من برايتان به بار آورد. [اين را] که برسد به شما همانند آنچه به قوم نوح ، يا قوم هود ، يا قوم صالح رسيد و قوم لوط از شما دور نيست (89) وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (90) و از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و سپس به سوى او باز گرديد. همانا پروردگارم مهربان و بسيار با محبت است>. (90) قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ (91) گفتند: <اى شعيب! بسيارى از آنچه را مى گويى نمى فهميم و به يقين تو را در قياس با خويش ناتوان مى بينيم و اگر معدود عشيره ات نبودند ، تو را سنگسار کرده بوديم و تو در نزد ما عزيز و گرامى نيستى>. (91) قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (92) گفت: <اى قوم من! آيا اندک عشيره ام نزد شما از خداوند گرامى ترند؟ و [آيا] او را پشت سر نهاديد و فراموش شده است؟ به يقين پروردگارم بر آنچه مى کنيد احاطه دارد (92) وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ (93) و اى قوم من - تا آن حد که در توان شماست - عمل کنيد. من [نيز به وظيفه خويش ]يقيناً عمل کننده ام. به زودى خواهيد دانست کيست که عذابى بيايدش که خوارش کند و کيست آن که دروغگوست و منتظر بمانيد ، همانا من [نيز ]همراه شما منتظرم>. (93) وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (94) و آن گاه که فرمان ما رسيد ، شعيب و کسانى را که ايمان آوردند و همراهش بودند با رحمتى از ناحيه خويش نجات داديم و غرش مهيب کسانى را که ستم کردند فرو گرفت; پس صبحگاهان در خانه هايشان به رو بر زمين افتادند; (94) كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (95) که گويا در آن جا اقامت نداشتند. آگاه باشيد هلاک باد مدين ، همان گونه که ثموديان هلاک شدند! (95) وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (96) و همانا موسى را به همراه نشانه هاى خويش و برهانى روشن فرستاديم; (96) إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) به سوى فرعون و گروه او; پس [آنان] از فرمان فرعون پيروى کردند در حالى که فرمان فرعون هدايت آفرين نبود. (97)
