اینکه هنوز با کفش های سوراخ به دویدن و ورزش ادامه میدم در حالی | اَميرعلى قِ
اینکه هنوز با کفش های سوراخ به دویدن و ورزش ادامه میدم در حالی که هزار فروشگاه بهم در ازای تبلیغات، بهترین کفش‌ها رو پیشنهاد می‌کنه دلیل داره. اینکه تو یک پست، صادقانه از ترک سیگار حرف می‌زنم، تو شرایطی که همه فقط قسمت سلامت زندگیشون رو تبلیغ می‌کنند هم دلیل داره.
دلیلش اینه؛ اهمیت زیادی داره یک اینفلوئنسر خودش رو موجود کاملی نشون نده و نقص‌های زندگی و شخصیتی خودش رو هم به نمایش بذاره، چرا؟ چون مخاطبی که قراره الگو بگیره، باید موقع الگوسازی به خود ناکاملش هم حق بده. مخاطب حق داره تا در یک شرایط برابر و در یک رقابت سالم، احساس پیروزی و شکست کنه. اینجا احساس هم‌سرنوشتی، خیلی در بحث تغییر، انگیزه ایجاد می‌کنه.
در اصل وقتی یک اینفلوئنسر فقط از شرایط خوب زندگیش صحبت می‌کنه و به موفقیت می‌رسه، مخاطب به دلیل نواقصی که داره و در اون اینفلوئنسر یافت نکرده، برای پیشرفت نکردن و شکست، راحت تر به خودش حق میده. پس میشه اینطور نتیجه گرفت که اگر اینفلوئنسر از نواقص خودش حرف نزنه، در شکست‌ها و حتی نا‌امیدی مخاطبینش هم سهیمه.
