امیرمحمد مصطفی زاده

2022-05-10 12:26:52 شکل‌های تنهایی

می‌توان میان سه نوع تنهایی - تنهایی مزمن، تنهایی موقعیتی و تنهایی گذرا فرق گذاشت.

تنهایی مزمن، وضعیتی است که در آن فردِ گرفتارِ تنهایی از اینکه روابط کافی با دیگران ندارد دائماً رنج می‌برد.

تنهایی موقعیتی بر اساس تغییرهایی در زندگی پدید می‌آید، نظیر مرگ یکی از دوستان نزدیک یا یکی از اعضای خانواده، یا زمانی که رابطه‌ای عاشقانه پایان می‌گیرد، یا بچه‌های شخص از نزدش می‌روند و از این قبیل.

این نوع تنهایی را می‌توان در کتاب خاطرات عزای رولان بارت یافت که به دنبال مرگ مادرش، که همه‌ی عمر با او زندگی کرده بود، نوشت. بارت اعتراف می‌کند: "یک شب زمستانی سرد. من به قدر کافی گرم هستم، اما تنهایم. می‌دانم که با همراهی آن "حاضرِ غایب" که به تنهایی گره خورده است، به این زندگی کاملاً طبیعی در این تنهایی، که آن بیرون گرمِ کارِ خویش است، خو خواهم گرفت.

تنهایی گذرا هر لحظه می‌تواند سراغمان بیاید، چه زمانی که در یک مهمانی شلوغ هستیم چه وقتی در خانه تنهاییم.

تنهایی موقعیتی گاه خیلی حادتر از تنهایی مزمن است، چون نتیجه‌ی آشوبی است ناگهانی در زندگی و همراه با تجربه‌ی از دست دادن.

مصطفي زاده؛كارشناس ارشد مشاوره خانواده
@amirmohammad_mostafazade باز کردن / نظر دهید

2021-09-26 11:19:41

ترس و اضطراب شاید برای بسیاری از ما مترادف در نظر گرفته‌شود.

ترس به‌عنوان یک هیجان پایه به‌صورت خودکار و‌ در پاسخ به یک تهدید قریب‌الوقوع ادراک‌شده در خصوص آسیب فعال می‌شود. تمایل اقدام این است که بگریزیم یا خشکمان بزند تا از خطر اجتناب کنیم.

اضطراب متمایز از ترس است، از این جهت که اضطراب شامل پیش‌بینی یک موقعیت خطرناک یا تهدیدآمیز بالقوه و نه رو در رو شدن با خطر قریب‌الوقوع است.

اضطراب، در حد متوسط می‌تواند سازگارانه باشد چراکه انگیزه‌بخش راهبردهای مقابله‌ای جهت مقابله با خطر قریب‌الوقوع است( هم‌چون موقعی که فرد برای اجتناب از رخداد خشونت‌خانگی، درخواست کمک می‌کند).


اميرمحمد مصطفي زاده؛كارشناس ارشد مشاوره خانواده
@amirmohammad_mostafazade باز کردن / نظر دهید

2021-05-20 09:40:54

غم جز مهمی از رشد آدمی است.

مردم همگی رنج می کشند و در نهایت می میرند، غافل گیری قضا و قدر، پیری و مرگ غیر قابل اجتناب هستند.

بعضی از افراد از غم می ترسند و آن احساس را، حتی زمانی که قضا و قدر آن را ایجاد می کند نفی می کنند.

غم افراد را برای مهربانی، عشق به دوستان، والدین و همسر آماده می کند، و به مردم آمادگی مراقبت می دهد.

گرچه گاها گریه کردن، نشانه غم سازگارانه اولیه است، اما ممکن است نشانه ای از دیگر آشفتگی های روانی نیز باشد.

اشک می تواند همراه تنهایی، ترس، خشم، شرم یا درماندگی باشد.
غم یا تنهایی می توانند باعث گریه شوند اما اشک ناشی از تنهایی با اشک ناشی از آشفتگی که برآمده از ترس و خطر است متفاوت است،
آشفتگی به وسیله آرامش حاصل از صدای آرامش بخش، کلمات اطمینان بخش و تسکین دهنده و تماس فیزیکی از جانب دیگری، کاهش یابد.

زوج درمانی هیجان مدار
مصطفی زاده؛کارشناس ارشد مشاوره خانواده

@amirmohammad_mostafazade باز کردن / نظر دهید

2021-05-19 09:38:01 باز کردن / نظر دهید

2021-05-05 21:54:22 عشق از نگاه اریک فروم

عشق و رنج جدايي ناپذيرند. آدمي چيزي را دوست مي دارد كه براي آن رنج برده باشد، و رنج چيزي را برخويشتن هموار مي كند كه عاشقش باشد.

دلسوزي و توجه جنبه مهمی از عشق را در بردارند؛ که آن احساس مسئوليت است. امروز احساس مسئوليت با اجراي وظيفه، يعني چيزي كه از خارج به ما تحميل شده است، اشتباه مي شود.
در حالي كه احساس مسئوليت، به معناي واقعي آن ، امري كاملاً ارادي است؛ پاسخ آدمي است به احتياجات يك انسان ديگر، خواه اين احتياجات بيان شده باشند، يا بيان نشده باشند "يعني توانايي احساس مسئوليت كردن ."

فرد عاشق براي همنوعان خود احساس مسئوليت مي كند، همان طور كه براي خود احساس مسئوليت ميكند.

اگر جزء سوم عشق، يعني احترام وجود نداشته باشد، احساس مسئوليت به آساني به سلطه جويي و ميل به تملك ديگري سقوط مي كند. منظور از احترام ترس و وحشت نيست؛ بلكه توانايي درك طرف، آنچنان كه وي هست، و آگاهي از فرديت بي همتاي احترام، يعني علاقه به اين مطلب كه ديگري، آن طور كه هست، بايد رشد كند و شكوفا شود.
بدين ترتيب، در آنجا كه احترام هست، استثمار وجود ندارد. من مي خواهم معشوقم براي خودش و در راه خودش پرورش بيابد و شكوفا شود، نه براي پاسداري من.

اگر من شخص ديگري را دوست دارم، با او آنچنان كه هست، نه مانند چيزي براي استفاده خودم يا آنچه احتياجات من طلب مي كند احساس وحدت مي كنم. واضح است كه احترام آنگاه ميسر است كه من به استقلال رسيده باشم؛ يعني آنگاه كه بتوانم روي پاي خود بايستم و بي مدد عصا راه بروم، آنگاه كه مجبور نباشم ديگران را تحت تسلط خود در بياورم يااستثمارشان كنم. احترام تنها بر پايه آزادي بنا مي شود نه سلطه جویی

اگر انسان فقط يكي را دوست بدارد و نسبت به ديگران بي اعتنا باشد، پيوند او عشق نيست، بلكه يك نوع بستگي تعاوني يا خودخواهي گسترش يافته است. با وجود اين
اكثر مردم فكرمي كنند علت عشق وجود معشوق است . نه استعداد دروني . درحقيقت، آنان فكر مي كنند كه چون هيچ كس ديگري را جز معشوق دوست ندارند، اين خود دليلي بر شدت عشقشان است.

چون مردم نمي توانند درك كنند كه عشق نوعي فعاليت و نوعي توانايي روح است، خيال مي كنند تنها چيز لازم پيدا كردن يك معشوق مناسب است و از آن پس هم همه چيز به خودي خود ادامه خواهد يافت. اين درست مثل آدمي است كه مي خواهد نقاشي كند، ولي به جاي اينكه هنر و فن آن را ياد بگيرد، مي گويد منتظر موضوع مناسبي براي نقاشي هستم و ادعا مي كند كه اگر موضوع را بيابد زيباترين نقاشيها را خواهد كرد.

مصطفي زاده؛كارشناس ارشد مشاوره خانواده
@amirmohammad_mostafazade باز کردن / نظر دهید

2021-05-05 21:53:56

@amirmohammad_mostafazade باز کردن / نظر دهید

2021-04-29 08:20:33 باز کردن / نظر دهید

2021-04-10 05:52:22 امیرمحمد مصطفی زاده pinned Deleted message باز کردن / نظر دهید

2021-03-15 12:07:00 @minorammusic باز کردن / نظر دهید