۱- اتفاقات جدید #عراق بار دیگر نشان داد که #نظام_پارلمانی ب | عمار ملکی
۱- اتفاقات جدید #عراق بار دیگر نشان داد که #نظام_پارلمانی با سیستم انتخاباتی تناسبی و درنتیجه تعداد بسیار زیاد احزاب، موجب بی‌ثباتی سیاسی میشود. این مشکل در اسراییل هم وجود دارد، در تایلند هم وجود دارد و ربطی به نظام جمهوری یا پادشاهی ندارد (این مشکل در ایتالیا و بلژیک هم بوده!)
۲- نظام پارلمانی با سیستم انتخاباتی اکثریتی، مانند بریتانیا و پاکستان، موجب ساختار دوحزبی میشود و تکثر سیاسی جامعه را نمیتواند نمایندگی کند. این سیستم هم برای دموکراسی‌های نوپا که دارای جوامع متکثری هستند، نامناسب است و موجب نارضایتی گروههای اقلیت میشود و ترکیب منسوخی محسوب میشود.
۳- نظام ریاستی (مثل آمریکا) و نیمه‌ریاستی (مثل فرانسه) هم در دموکراسی‌های نوپا با تهدید اقتدارگرایی فردی توسط راس حکومت، یعنی رییس‌جمهور، مواجه است و میتواند به تجربه روسیه یا ترکیه ختم شود، مخصوصا وقتی نهادهای نظارتی (مکانیزم چک و بالانس) هنوز نهادینه و قدرتمند نشده باشند.
۴- پس برای دموکراسی‌های نوپا و دارای جوامع متکثر (زبانی، دینی، اتنیکی) چه سیستمی مناسب‌تر است؟ سیستمی که در آن رییس دولت بطور مستقیم توسط مردم انتخاب شود (نه توسط پارلمان)؛ و راس‌حکومت نمادین باشد و توسط پارلمان انتخاب شود و ترجیحا مادام‌العمر و موروثی نباشد.
