چطور ممکن میشه کسی که درآمدش هزار برابر منه (هزار به معنی هزار | Anarchonomy
چطور ممکن میشه کسی که درآمدش هزار برابر منه (هزار به معنی هزار ریاضی، نه به معنی «بسیار»)، به توضیحات من نیاز پیدا می‌کنه، و اون توضیحات به کارش میاد، بدون اینکه کوچکترین اثری روی خودم داشته باشه؟ («من» سوژه این سوال نیست، آبویسلی. چطور ممکن شدنش سواله).
همه پدیده‌های طبیعی رو میشه با فانکشن‌ها ترجمه یا تبدیل کرد. همون که تو مدرسه بش می‌گفتید افِ ایکس. توصیف یک شاعر از یک برکه، فانکشنی است که تصویر اون برکه رو به کلمات تبدیل می‌کنه (و الان دارن به هوش مصنوعی تمرین میدن که این کار یا برعکسش رو انجام بده). اگه فردی فانکشن درستی انتخاب کنه، کسی به اینکه خود اون فرد کی بوده اهمیت میده؟ وقتی فرمول‌های ریاضی رو مطالعه می‌کنید، به اینکه کی تألیفش کرده فکر می‌کنید؟ هیچوقت. بلکه جوری فرمول رو میخونید که گویی بدون نویسنده‌ست! یا اگه کسی برای حل یک مسأله ریاضی از استدلالی استفاده کنه که نیاز به اشراف زیاد به منطق داره، کسی به اینکه تو زندگی اون فرد چقدر منطق جریان داره اهمیت نمیده. که میتونه خیلی در جریان نباشه، و از پس حفظ رابطه‌ش با زنش هم برنیاد. وقتی کسی ازم مشورت میخواد، داره ازم یک فانکشن میخواد. یعنی تابعی که توصیف حالت فعلی زندگیش رو تبدیل کنه به توصیف حالت دیگه‌ای، که این توصیف دوم رو بهتر میتونه بفهمه. اینکه مولف این تابع کیست و چیست و در چه وضعیه، هیچ دخلی به فانکشنی که ساخته، پیدا نمی‌کنه. اینجوری ممکن میشه.
