اگر زلفت به‌هر تاری اسیر تازه‌ای دارد مبارك باشد اما دلبری اند | ان‌در امیدواری...
اگر زلفت به‌هر تاری اسیر تازه‌ای دارد مبارك باشد اما دلبری اندازه‌ای دارد تغافل برد از حد شوخ چشم من نمی‌داند جفا قدری ستم حدى وناز اندازه‌ای دارد چه حسن‌ست این بنام ایزد که در آئینه‌ی دل‌ها خیالت هر نفس در جلوه روی تازه‌ای دارد نپاشد در قیامت دفتر جمعیتش از هم دلی کز تار زلفت رونق شیرازه‌ای دارد محبت را لب خاموش و گویا هر دو یکسان‌ست چو بلبل، آتش پروانه هم آوازه‌ای دارد اگر سودای لیلی بر سرت افتاده، مجنون شو که هر شهری به صحرای جنون دروازه‌ای دارد مشو در بند شهرت ور شوی هم گوشه‌گیری کن که عنقای قناعت هم بلندآوازه‌ای دارد تعجب نیست گر عاقل ز مرگ خود نمی‌ترسد خمارِ زندگیِ یکنفس، خمیازه‌ای دارد دل مجذوب خود را با تغافل بیش ازین مشکن که در قانون خوبان امتحان اندازه‌ای دارد
