- دربارۀ محمود دعایی یکشنبه، پانزدهم خردادماه ۱۴۰۱، محمود دع | اندیشه
- دربارۀ محمود دعایی
یکشنبه، پانزدهم خردادماه ۱۴۰۱، محمود دعائی، مدیر مؤسسۀ اطلاعات، درگذشت. به همین مناسبت افراد و نهادهای گوناگون پیام تسلیت دادند و در مدح او سخن‌ها راندند، اما کسی به عملکرد ایشان در کسوت مدیر مؤسسۀ اطلاعات نپرداخت (یا دست‌کم من ندیده‌ام). مرحوم دعایی شاید انسان فروتنی بوده باشد، ولی در قامت مدیر، در طول چهل‌وچند سال، مؤسسهٔ اطلاعات را از آن جایگاه مهم و تأثیرگذار به مؤسسه‌ای مواجب‌بگیر و حاشیه‌ای و خنثی تبدیل کرد؛ روزنامه‌ای که شمارگان آن به ۳۵۰۰ نسخه کاهش یافته‌است، در جهت‌دهی به افکار عمومی نقش پررنگی ندارد، گزارش‌های مهمی منتشر نمی‌کند، کسی به خبرهای آن استناد نمی‌کند، صفحه‌ها و کانال‌ها و حساب‌های کاربری آن در فضای مجازی تأثیرگذار نیست (برای نمونه، روزنامۀ اطلاعات در اینستاگرام فقط حدود ۳۱۰۰ دنبال‌کننده و در تلگرام ۱۳۰۰ دنبال‌کننده دارد)، کیفیت چاپ پایینی دارد (صفحه‌های داخلی تک‌رنگ است)، برخی ضمیمه‌های آن (مانند جوانان امروز و دنیای ورزش) تعطیل شده، گرافیک آن ابتدایی است، بسیاری از کتاب‌های واحد انتشارات مؤسسه کم‌کیفیت و کم‌اهمیت‌اند، و مشکلات بسیارِ دیگر. با وجود این، هم از دولت بودجه می‌گیرد، هم یارانۀ کاغذ دریافت می‌کند، و هم در میان روزنامه‌های دولتی بیشترین آگهی‌های دولتی را منتشر می‌کند. این سال‌ها اگر به‌ندرت کسی نام روزنامۀ اطلاعات به گوشش می‌خورَد، بیشتر بابت خبرهایی حاشیه‌ای از این دست است؛ مثل انتشار عکس و خبری دربارۀ محمد خاتمی در روزنامۀ اطلاعات؛ یا بوسۀ محمود دعایی بر دست ابراهیم رئیسی.
پیش از انقلاب روزنامهٔ اطلاعات با آن شمارگان و کیفیت و تأثیر در ساختمانی قدیمی و دوطبقه و نه چندان بزرگ در خیابان خیام، بالاتر از گلوبندک و نرسیده به خیابان سپه اداره می‌شد و امروزه با وضع یادشده در ساختمانی ده‌طبقه در شمال تهران (خیابان میرداماد). یعنی تعداد خواننده‌های روزنامهٔ اطلاعات با ساختمانی ده‌طبقه با در شمار آوردن نسخه‌های مرجوعی، کمابیش به اندازهٔ دنبال‌کننده‌های یک کانال تلگرامی سه‌هزار نفره است! مهم‌ترین دستاورد کشور در قبال این هزینهٔ کلان از بیت‌المال تولید روزنامه‌ای مناسب برای پاک کردن شیشه بوده‌است!
ما به مدیرانی شایسته نیاز داریم، وگرنه کم نیستند کسانی که بلدند نماز میت بخوانند. وظیفهٔ دعایی و همانندان او این است که ایران را تعالی ببخشند و در مسیر پیشرفت و توسعه قرار دهند. دست‌بوسی و فروتنی کسی را به مدیرِ شایسته تبدیل نمی‌کند.
فرهاد قربان‌زاده، نویسنده و ویراستار ــــــــــــــــــ
•• اگر دوستانی مشتاق خواندن دارید، لطفاً شناسهٔ کانال را در اختیارشان قرار دهید: @andiiishe
