#یادداشت کمیته‌ی سیاسی انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه عل | دانشجویان متحد
#یادداشت کمیته‌ی سیاسی انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم‌وصنعت در باب مسئله‌ی فلسطین
رسوب رنج تا بروز خشم
فلسطین مسئله‌ای است که نباید به آن تنها از دریچه‌ی دولت‌ها و رسانه‌های جریان اصلی به مثابه‌ی پدیده‌ای عادی و طبیعی نگاه کرد. علاوه بر روحیه‌ی بشردوستانه که ما را در پیوندی عمیق با فلسطینیان قرار می‌دهد، فلسطین نقطه‌ای مهم و بازنمای وضعیت کنونی بشر است. بازنمای مردمان بی‌پناهی که همچون عناصر ناموجود و بخش بدون بخش، قدرت تصمیم‌گیری و توان تحقق اراده از آن‌ها سلب شده ولی وجود آن‌ها در نظم موجود انکار نشدنی‌ست. همین وضعیت ناموجودی و داشتن یک موقعیت بی‌موقعیت، فلسطین را به نوعی بازنمای دیگر مطرودان می‌کند.
در تحلیل وضعیت فلسطین، بررسی تاریخی ابعاد ماجرا و چگونگی شکل‌گیری مناقشات فلسطین را برای شناخت درست باید مدنظر قرار داد. فهم صحیح مسیری که در آن تاوان ستم بر یهودیان را ملتی دیگر با محروم شدن از کلیه‌ی حقوق انسانی و ملی‌اش می‌پردازد. این امر در مسئله‌ی فلسطین به خوبی نشان می‌دهد که حتی تلاش برای رهایی سرکوب‌شدگان و مطرودان، اگر پیش‌شرط آزادی و برابری را نداشته باشد، می‌تواند به طرز تراژیکی به بازسازی سازوکارهای هولناک ستم بی‌انجامد. از زمان شکل‌گیری و اعلام موجودیت اسرائیل در ۱۹۴۸ تا کنون، اسرائیل تقریباً تمامی قطعنامه‌های سازمان ملل و پیمان‌های صلح را نقض کرده و به طور خشونت‌آمیز دست به اشغال و گسترش غیرقانونی مرزهای خود زده است. حتی در زمانی که ظاهراً هیچ تنش و حمله‌ای در کار نبوده، اتفاقی که در جریان بوده فرآیند آهسته و تدریجی مسدود کردن شریان‌های اقتصادی فلسطین، تجزیه‌ی دائمی سرزمین فلسطین، پاکسازی قومیتی و نفوذ و دخالت در تمام ابعاد زندگی فلسطینیان به بهانه‌های امنیتی بوده است؛ چیزی که در مقابل چشمان دنیا در حال وقوع است، استعمار نوین اسرائیل در فلسطین است که نتیجه‌ی آن کشتار، آوارگی و بی‌خانمان شدن انسان‌های بی‌گناه است.
مسائلی که در روزهای اخیر رقم خورد مثل اخراج اجباری برخی ساکنان عرب بیت‌المقدس از خانه‌هایشان و سرکوب اعتراضات پس از آن، تنها نمونه‌ای کوچک از ظلم تاریخی و بزرگی است که تجربه‌ی هر روزه‌ی فلسطینیان بوده است.
به باور ما نیرویی می‌تواند به سمت صلحی پایدار برای فلسطین حرکت کند که به دنبال هم‌زیستی مسالمت‌آمیز همه‌ی مردم، فارغ از هویت دینی، نژادی و... در جغرافیای فلسطین باشد. بنیادگرایی نمی‌تواند با دولتی بنیادگرا چون اسرائیل مقابله کرده و در نهایت رهایی همگان را به دنبال داشته باشد؛ از این رو باید برای شکل دادن به بدیل‌های سیاسی مترقی تلاش کرد که رهایی و همبستگی را فارغ از مرزهای جغرافیایی و سیاسی دنبال کند. متاسفانه سیاست‌ها و تبلیغات حاکمیت در ایران منجر به سست شدن همبستگی مردمی با فلسطین شده به طرزی که برخی منتقدان وضع موجود گاه از موضع‌گیری مستقل علیه اسرائیل اجتناب می‌کنند و به نوعی این وضعیت، سخن گفتن از فلسطین را منحصر به گفتارهایی می‌کند؛ از همین رو تلاش برای شکستن این انحصار و مطرح کردن گفتارهای مستقل از حاکمیت و پیشرو، می‌تواند بخشی از تلاشی گسترده‌تر برای شکل دادن به بدیل‌های سیاسی مردمی برای رهایی فلسطین باشد. رهایی ما بی‌ارتباط با رهایی سایر مردمان خاورمیانه نیست .
