موضع صریح انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خ | دانشجویان متحد
موضع صریح انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خصوص عدم پرداخت معوقات دانشجویان و وعده‌های بی‌حاصل مسئولان
بِسمِ رَبِّ المُستَضعَفین
طولانی‌ترین شب سال هم گذشت و وعدۀ مسئولان دانشگاه برای پرداخت حق‌الزحمۀ معوقۀ دانشجویان در این تاریخ ، تو خالی از آب در آمد. مسئولان نه تنها توانایی پرداخت حقوق به موقع و طبق قرارداد را ندارند حتی به وعدۀ پرداخت معوقات سه ماهه هم عمل نکرده‌اند.
این درحالی است که دانشجویان در همنشینیِ دو علت ضعف دولت در ارائۀ خدمات عمومی و فشارهای معیشتی وارد بر آن‌ها، داوطلب کار ارزان در مراکز واکسیناسیون و سایر خدمات بهداشتی عمومی شده‌اند؛ رزیدنت‌هایی که با وجود کشیک‌های طاقت‌فرسا که گاهی تا ۳۲ ساعت در ۴۸ ساعت هم می‌رسد، برای یافتن پنجره‌ای برای رفع مشکلات معیشتی، زمان فراغت و درس خواندن خود را صرف کشیک‌های کرونا کرده‌اند. دانشجو از این وضعیت عصبانی است و باید هم باشد. «دانشجویی که برای پرداخت هزینه‌های معیشت دچار تنگدستی شده و دولت هزینه‌های آموزش را هر روز بیشتر از دیروز بر دوشش می‌اندازد، مجبور به کار در اسنپ یا کار دانشجویی با کمترین پرداختی ممکن یا هر کار دیگری شده‌است.» اما همین کار دانشجویی حداقلی را نیز با ماه‌ها تأخیر دریافت می‌کند.
ورشکستگی و ناتوانی دولت در تأمین حداقل نیازهای اساسی مردم و پافشاری بر سیاست‌های نادرست و بیهوده بر کسی پوشیده نیست؛ امیدواریم مسئولان دانشگاه دست از ناراستی با دانشجو بردارند و حقوق دانشگاه و دانشجویان را از دولت بگیرند نه اینکه بدل به ابزاری برای به تعویق انداختن اساسی‌ترین حقوق مردم و خوش خدمتی به آنان گردند. این طبیعی‌ترین حق دانشجویان (و همچنین اساتید و کارکنان و همه دانشگاهیان) است که از جزئیات مالی دانشگاه آگاه باشند در غیر این صورت دلیلی وجود ندارد که دوباره به وعده‌های توخالی سر بسپارند.
اکنون کشور بیش از هر زمان دیگری در آستانۀ فروپاشی اقتصادی است و نگاهی اجمالی به ردیف بودجۀ پیشنهادی، نشان می‌دهد که مسئولان بدون هیچ توجهی به این موضوع همچنان سیاست پیشین را که مملکت را به این وضعیت رسانده ادامه می‌دهند؛ تنها مقایسۀ بودجۀ نهادهای تبلیغی و سازمان‌های بدون آورده، با بودجۀ خدمات عمومی و دانشگاه‌ها برای هر عقل سلیمی گواه این مدعاست.
انتظار می‌رود مسئولان بدون فراهم کردن زمینه برای شفافیت مالی دانشگاه و یا اعتراض جدی نسبت به وضعیت مالی دانشگاه‌ها، از هرگونه وعده و وعید پرهیز نمایند چرا که دانشجو از وعده‌های توخالی خسته (و خشمگین) است و هرگز اجازه به سخره گرفتن شعور خود را نمی‌دهد.
