بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خصوص | دانشجویان متحد
بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خصوص شرایط کنونی کشور و مشکلات معیشتی، اجتماعی و زیست محیطی اخیر
بسم ربّ المستضعفین
وضعیت زیستی در چهارچوب مرزهای این جغرافیا روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود. جمعیت جوان رو به پیری می‌رود و این درحالی است که طی سه دهه پس از جنگ عراق علیه ایران، از توانمندی‌های این نیروی کار استفاده نشده‌است. مشکلات اقتصادی، بعد از چند دهه هنوز پابرجاست و همچنان راهکار مناسبی برای خروج از وضعیت وجود ندارد. تاثیر فساد سیستماتیک در زندگی روزمره‌ی ایرانی، عریان‌تر از همیشه است. این درحالی است که منابع طبیعی و آبهای سرزمینی روزبه‌روز در سایه‌ی سوءمدیریت مسئولین عالی‌رتبه‌ی کشور در حال نابودی است و هیچکس نه تنها پاسخگوی وضعیت فعلی نیست، بلکه حتی به راهکارها و چالش‌های موجود هم بی‌تفاوت است.
وضعیت دریاچه ارومیه به بحرانی‌ترین حالت خود رسیده‌است. شرایطی که محصول همنشینی نامبارک تغییرات اقلیمی، الگوهای نادرست مصرف آب و پروژه‌های بزرگی همچون سدسازی در مسیر حوزه‌های آبریز دریاچه می‌باشد، که منابع آب را به شکل‌های قانونی و فراقانونی در اختیار افراد و سازمان‌های خاصی قرار می‌‌دهد. یقینا وضعیت حاضر با وجود سال‌ها پول‌پاشی در ستاد احیای دریاچه ارومیه، نشان از فسادی واضح دارد که در جای جای این سرزمین نهادینه شده‌است.
تنها اقدام حکومت در برابر این بحران و اعتراضات صورت گرفته نسبت به آن، نسخه‌ی همیشگی، یعنی سرکوب بوده‌است. البته در این مورد نه تنها شاهد برخوردهای قهری حاکمیت با فعالین محیط زیست و افراد دل‌نگران دیگر برای چنین بحران بزرگی بوده‌ایم، بلکه برخی جریانات سیاسی داخل و خارج کشور نیز با اعمال خشونت عیان، برچسب‌های مختلفی همچون پان و تجزیه‌طلب به مطالبه‌گران چسبانده و تعصبات قومی و محلی را تحریک کرده‌اند.
اما بحران دریاچه ارومیه تنها بحرانی نیست که امروزه با آن دست به گریبان هستیم؛ انقلابی که به خود نام انقلاب مستضعفان داده‌بود، نسخه آماده خود را برای حل مشکلات کارگران مس سونگون نیز استفاده کرد. کارگری که بخشی از روند استخراج فلزی گران‌بهاست، به دلیل ناتوانی در تهیه مایحتاج خانواده‌اش، پس از اعتراضات پیاپی و اطلاع‌رسانی به مسئولان مبنی بر ناعادلانه بودن حقوقشان، دست به تحصن و تجمع می‌زند، پاسخی جز سرکوب نمی‌یابد. واضح است سیستمی که از تامین رفاه عمومی عاجز است به هیچ عنوان حاضر به کاهش سود خود و طبقات وابسته به خود به نفع کارگران نیست و به راحتی می‌تواند برای حفظ منافع گروه‌های ذینفع، شدیدترین سرکوب را علیه کارگران اعمال کند.
این سرکوب حکومت، پس از انتخابات یک طرفه‌ی سال پیش، دوباره پا گرفته‌است. این دستگاه نه تنها در مقابل مردم و محیط زیست آنها صف آرایی کرده‌است، بلکه در مقابل هرگونه تفکری که سیستم را به چالش می‌کشد نیز صف آرایی کرده.است. هرگونه طرز تفکری که حکایت از ناتوانی مدیریتی و حکمرانی این سیستم دارد با سرکوب مواجه می‌شود. تا جایی که طبق آمار غیررسمی، روزانه شاهد چندین دستگیری غیرقانونی هستیم. تشدید سرکوب کارگران، معلمان، دانشجویان و بازداشت های گسترده حتی برای نزدیکانی که تا چندسال پیش از دلسوزان سیستم به حساب می‌آمدند، در حال حاضر شیوعی بیش از کرونا دارد. بخشی از دستگاه اجبار حکومت، برای جلوگیری از گسترش اعتراض به وضع موجود، دست به هر بی‌اخلاقی‌ای برده است؛ در هر اعتراضی، زن و پیر و کودک از سایه باتوم‌های دستگاه سرکوب در امان نیستند و این عاقبت آن انقلابی است که خود را مردمی‌ترین انقلاب‌ها می‌نامد. نحوه‌ی دستگیری منتقدان حکومتی و خانواده‌هایشان نشان از پریشانی تا حد جنون ماشین سرکوب دارد.
این ماشین سرکوب فقط در مقابل منتقدان حکومت قرار ندارد، بلکه از روی هر دیگر‌‌ی‌ای که سبک زیستی خارج از دایره‌ی تعیین شده توسط تفکر توتالتیر حاکمیت دارد، عبور می‌کند. مسئله گشت ارشاد فقط چند تار موی زنان نیست؛ مسئله‌ی آن مقابله با خواست آزادی است. به گونه‌ای که حتی حق شهروندان برای تعیین نوع پوشش خود را نیز به بحران بزرگ امنیتی در سطح ملی تبدیل کرده و به جنگ علنی با مردم می‌پردازد. ما معتقدیم حاکمیت که از پاسخ به نیازهای اولیه مردمانش احساس عجز می‌کند در تلاش است با بروز ایدئولوژی و اجبار، درماندگی خود را انکار کند و وظایف خود را تحت عنوان دروغین ایجاد امنیت، به حاشیه ببرد.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ضمن محکوم کردن سرکوب فعالین مدنی، شهروندان و فرودستان، امید تحقق عدالت و رهایی را در گرو مقاومت خلاقانه در برابر همسان‌سازی و استبداد در هر شکلی از آن جهت‌یابی نموده و سراسر دانشگاهیان ایران را به تشکیل شوراهای مشورتی برای اداره امور فرامی‌خواند.
