«بعضی خیال کرده‌اند امام زین العابدین(ع) چون در مدتی که حضرت بعد از پدر بزرگوارشان حیات داشتند قیام به سیف نکردند، پس گذاشتند قضایا فراموش شود.
ابدا! از هر بهانهای استفاده می‌کرد که اثر قیام پدر بزرگوارش را زنده نگه دارد. آن گریه‌ها که گریه می‌کرد و یادآوری مینمود برای چه بود؟ آیا تنها یک حالتی بود مثل حالت آدمی که فقط دلش میسوزد و بیهدف گریه می‌کند؟! یا می‌خواست این حادثه را زنده نگه دارد و مردم یادشان نرود که چرا امام حسین(ع) قیام کرد و چه کسانی او را کشتند؟ این بود که گاهی امام گریه می‌کرد، گریه‌های زیادی.
روزی یکی از خدمتگزارانش عرض کرد: آقا! آیا وقت آن نرسیده است که شما از گریه باز ایستید؟ فرمود: چه می‌گویی؟! یعقوب یک یوسف بیشتر نداشت. قرآن عواطف او را اینطور تشریح می‌کند: «وَابْیضَّتْ عَیناهُ مِنَ الْحُزْنِ» (یوسف/۸۴). من در جلوی چشم خودم هجده یوسف را دیدم که یکی پس از دیگری بر زمین افتادند.»
استاد شهید مطهری
هر چه ما روضه شنیدیم تمامش را دید
آتش و سوختن اهل خیامش را دید
شهادت حضرت سجاد علیه‌السلام تسلیت باد
#رسانه
#انجمن_اسلامی
@Anjoman_Eslami_Shahed
