یادداشت آقای محمدحسین قائد شرف، ادوار دفتر تحکیم وحدت در پاسخ | انجمن اسلامی دانشکده شریعتی
یادداشت آقای محمدحسین قائد شرف، ادوار دفتر تحکیم وحدت در پاسخ به یادداشت آقای عباس عبدی فعال اصلاح طلب
روزهای اخیر یکی از بزرگواران انقلابی نسل‌های قبل یا به قول دوستان امروزش «افراطی‌های دیروز» و البته تفریطی امروز یادداشتی پیرامون انتخابات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر با محوریت تحلیل یک بنر منتشر کرده است. جدای از روشن بودن اهداف این تحلیل‌های عجیب و غریب این جماعت که بخشی از وضعیت امروز جامعه نشأت‌گرفته از همین تحلیل‌های بدون پشتوانه و مغرضانه است، موارد صریح ناصواب ذکرشده که دلالت بر عمق نقطه هدف گرفته‌شده فراتر از یک تشکل دانشجویی باسابقه دارد، نگارنده را مکلف می‌کند نکاتی را پیرامون آن بیان کند:
ادوار محترم بیان می‌کند که چون در بعضی ایام محدود در مقاطع گذشته (۷۸ تا ۸۳)، خط فکری افرادی در انجمن اسلامی دانشجویان با خط فکری دانشجویان حاضر در انجمن اسلامی مغایرت دارد پس نمی‌توان زمانی را که افراد با تفکر مغایر در انجمن حضور داشتند جزء تاریخ و سابقه انجمن و موجودیت انجمن محسوب کرد! بماند که در همان دوره کوتاه این گروه با دخالت بیرونی بر مسند نشسته بودند و این خود بزرگ‌ترین ظلم تاریخی به سابقه پرافتخار انجمن اسلامی امیرکبیر بود و کاش آن زمان ایشان دغدغه‌مند و بدون برنامه قبلی در دفاع از کیان انجمن به میدان می‌آمدند.
تنها همین یک بخش نشانگر غرض‌ورزی در تحلیل ارائه‌شده است. انجمن اسلامی دارای آرمان‌ها و ارزش‌های مشخص است. حال اگر در مقطعی افرادی به این آرمان‌ها خیانت کنند و بعد از مدتی افراد خائن توسط افراد وفادار به آرمان‌های اولیه مغلوب شوند باید انجمن جدیدی تاسیس کرد؟ مگر زمانی که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ تفکر و خط فکری دولت ناکارآمد آقای روحانی که ایشان از حامیان جدی آن بود توسط ملت کنار گذاشته شد، سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ که آن دولت و حامیانش آرامش مردم را سلب کرده بودند از تاریخ کشور ایران یا نظام جمهوری اسلامی حذف می‌شود؟
انقلابی دیروز و پشیمان امروز می‌گوید چون ۱۷ نفر برای کسب ۹ کرسی نامزد شده‌اند، ناشی از بی‌توجهی به حضور در این نهاد است؛ اما نمی‌گوید تشکل‌های دولت‌ساخته‌ای که در زمان دولت مورد حمایت خودشان شکل گرفت، اکنون کجا هستند! اصلا به تعداد کرسی‌های موجود نامزد دارند یا باید با التماس کرسی‌ها را پر کنند؟ اصلا در چنین شرایطی آن «تشکل دولت روحانی‌ساخته» مشروعیت دارد؟ چرا به جای تحلیل وضعیت اسفبار تشکل‌های «دولت‌ساخته آقای روحانی» همفکر خود که حتی مورد اقبال حداقلی دانشجویان هم قرار نگرفته به سیاه‌نمایی کاذب علیه قدیمی‌ترین و پرمشارکت‌ترین تشکل دانشگاه امیرکبیر می‌پردازید؟
آقای حامی دولت آقای روحانی در قسمت دیگری از یادداشت مرز تحلیل را جابه‌‌جا می‌کند و معترض است که چرا نام اکثر نامزدها از اسامی مذهبی مثل محمد، علیرضا، محمدعرفان، ریحانه، زهرا و... است یا چرا ۶ نفر از نامزدها سید هستند! و از آن نتیجه می‌گیرد چون در سال‌های تولد آنان در ابتدای دهه ۸۰ نسبت اسامی مذهبی به کل اسامی در شهر تهران حدود ۴۵ درصد در دختران و ۶۰ درصد در پسران بوده پس نامزدها خودخواسته مذهبی نیستند و به‌اجبار زمانه و خانواده مذهبی شده‌اند! و همچنین این جمع از همه آحاد نمایندگی نمی‌کنند. در مضحک بودن این تحلیل چه بگویی! تمامیت‌خواهی به آنجا رسیده که براساس نام افراد که از قضا نام‌های رایجی در جامعه ایران اسلامی است به برچسب‌زنی و سیاه‌نمایی بپردازند.
اما مساله مهم این یادداشت که در لایه دوم آن نهفته است، این است که خلأ وجود نیروهای فعال و زنده میان نیروهای لیبرال کف دانشگاه به سطحی رسیده که جریان لیبرال برای احیای آن دست به برنامه‌ریزی جدیدی زده است و آنچنان در برنامه خود جدی است که یکی از تحلیلگران برتر خود را به جنگ و نزاع علنی با تشکل دانشجویی انقلابی قدیم خود می‌فرستند.
این جریان روی فراموش شدن زودهنگام ۸سال سیاه گذشته امید بسته‌اند و چون دل در گرو ایران ندارند کمربسته تا با کمک دستگاه رسانه‌ای خود پیشرفت‌هایی که دل مردم ما را شاد می‌کند نه ببینند و بگذارند تا اثری از آن بر دل این ملت مقاوم بنشیند، عواملی که با وقاحت حتی پیروزی بر کرونا را نیز می‌خواهد کمرنگ کند.
در انتها خدمت آن نویسنده با اطمینان می‌گویم با همت جوانان دانشجوی انقلابی انجمن اسلامی، اسلامی خواهد ماند حتی اگر شما از گذشته خود پشیمان شوید. اسلام عزیز با تمام شعائر آن در دل این ملت جای دارد و افتخار این تشکل آن است که خود را خادم اسلام و ایران می‌داند.
برای مطالعه متن کامل یادداشت به لینک زیر مراجعه کنید.
