یادداشت دانشجویی علیرضا برادران سالی که گذشت، کارنامه ح | انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه پلی‌تکنیک
یادداشت دانشجویی
علیرضا برادران
سالی که گذشت، کارنامه حاکمیت را در #اعدام، کشتار، تبعید، زندان و سرکوب هرچه بیشتر مردم، سیاه‌تر از گذشته کرد. از اعدام #نوید_افکاری، #مصطفی_صالحی و چندین تن دیگر از مردم و فعالان اجتماعی گرفته تا سرکوب خونین مردم #سروان، از جلوگیری از درمان #بهنام_محجوبی و فرستادن او به آغوش مرگ گرفته تا صدور احکام زندان طولانی مدت برای فعالان سیاسی و اجتماعی و معترضان به وضع کشور، و از تبعید زندانیان به دیگر شهرها تا به گروگان گرفتن و پرونده سازی برای شهروندان دیگر کشورها به اتهام‌های واهی برای پیشبرد اهداف دستگاه دیپلماسی نظام.
سیاست انزوا، تضاد و جنگ با دنیا و لجبازی حاکمیت با دیگر کشورها که منجر به تحریم‌های سخت و طاقت‌فرسای اقتصادی شده است، در کنار #فساد_سیستماتیک رخنه کرده در تمامی ارکان نظام و عدم وجود اراده‌ای برای مقابله با این وضع و بسته بودن منفعت بسیاری از بخش‌های حاکمیت به استمرار شرایط کنونی، سفره مردم ما را بیش از پیش کوچک کرده است و تامین حداقل‌های معاش برای اکثریت مردم کشور را به امری دست نیافتنی مبدل ساخته است.
مصیبت جاری بر سرنوشت مردم کشورمان، جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان‌های ستم و استبداد را بر آن داشته است تا با انتشار یک بیانیه و آغاز اعتصاب غذای سه روزه، با مردمی که سال‌ها است برای احقاق حق نان خود از سوی حاکمیت به خاک و خون کشیده می‌شوند، ابراز همدردی و همراهی کنند. در بخش‌هایی از این بیانیه می‌خوانیم:
هموطنان عزیز! در آستانه‌ی پایان قرن و بر تلی از خاکستر و خون، در همه این لحظه‌‌های از پس هم رفته‌ی ویران که از بن ویرانه‌اش چه بسا امیدها مانده است مدفون؛ ما زندانیان سیاسی سرشاریم از یادی دردآور و امیدی جان‌افزا که از نیروی بیداری شما پای گرفته است و خواب فلاکت‌زای روزهای پریشانی را هلاک خواهد ساخت.
ما به یاد و احترام رنج بی‌شمار گرسنگان وطن در برابر سفره عید نوروز و در اعتراض به خشونت کشنده‌ی فقر که در آخرین زخمه‌اش با تعیین حداقل دستمزد ۱۴۰۰ کفاف پنج روز زندگی انسانی را نمی‌دهد؛
ما به یاد و احترام آفتابی که از «سراوان» برآمد و در خون دل مادران داغدار بلوچ غروب کرد و در اعتراض به سرکوب، کشتار، و خفقان اقلیت‌های قومی و مذهبی؛
ما به یاد و احترام کشته‌شدگان آبان ماه ۹۸ و همه‌ی جان‌هایی که در راه سعادت و آزادی ایران فدا شد و در اعتراض به ظلم و ستمی که برای بقایش هیچ گلوله‌ای را هوایی تلف نمی‌کند؛
ما به یاد و احترام سربه‌داران: نوید افکاری، مصطفی صالحی، محمد ثلاث و هزاران زن و مردی که ایستاده برای مردم‌شان جان دادند و در اعتراض سیستمی که امنیتش را بر سرکوب میزان می‌کند؛
ما به یاد و احترام رنج آوارگانی که در حاشیه‌نشینی و پشت‌بام خوابی به اسارت رفته‌اند و در اعتراض به استبدادی که حتی در زندان هم در پی گسستن هر پیوندی‌ست و به جبر تبعید آواره‌ات می‌کند، اعتصاب غذا خواهیم کرد.
از آنجا که بر سریر حکمرانی، خودکامگی تکیه زده و بر دل رنجور مردم تازیانه‌هاست، یاد دردهای مشترک‌مان را پایانی نیست اما همین صدای قلاده‌های بر گردن و پاهای در زنجیر رقص لغزان شکستن را می‌آوازد.
یاد شجاعت و ایستادگی شما مردم بزرگ، ما را مصمم‌تر می‌کند و این رنج‌ها ما را قوی‌تر تا پای به پای شما راه صلح و آزادی را در #قرن_پیروزی بپیماییم زیرا باور داریم پی و بن برشده‌ی دیوار بدجویان، روی در سوی خرابی‌ست.
