به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان؛ دانشجویان، اساتید، م | انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه پلی‌تکنیک
به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان؛ دانشجویان، اساتید، مدیران و تمامی اعضای جامعه دانشگاهی،
هرسال در تاریخ ۲۵ نوامبر به مناسبت روز جهانی «منع خشونت علیه زنان» و به مدت دوهفته در سرتاسر جهان فعالیت‌های مبارزه-محور و اقدامات مثبت بسیاری صورت می‌گیرد و اهمیت این روز در جوامع توسعه یافته هرسال بیش از سال قبل دیده می‌شود. در طی این شانزده روز مبارزه علیه خشونت بر پایه‌ی جنسیت، برگزاری کارزارهای مختلف توسط نهادهای دولتی و سمن‌ها، جنبش‌های مردمی، ایجاد بسترهای گفت‌وگو حول خشونت و نحوه‌ی مبارزه با آن، کارگاه‌های آموزشی و حتی فعالیت برای تغییر قوانین خشونت‌آمیز در جریان است.
در جامعه‌ی ما و خصوصا در دانشگاه‌های ما هرسال در این روزها چه می‌گذرد؟ متاسفانه شاهد این هستیم که دانشگاه هیچ‌گاه متولی امر مبارزه با خشونت علیه زنان نبوده‌‌است و نهادهای درون دانشگاهی مانند معاونت‌های فرهنگی و سایر نهادها نیز نه تنها بستر این مبارزه را فراهم نمی‌کنند بلکه تنها اقدام آنها سرکوب و منع آن دسته از تشکل‌ها و فعالین دانشجویی است که قصد فعالیت در این راه را داشته‌اند. هرچند در فضای دانشجویی اوضاع به نسبت بهتر است، اما برخی از تشکل‌ها و فعالین سیاسی و اجتماعی به ندرت به موضوع زنان و خشونت علیه آنها می‌پردازند و مسائل زنان را در اولویت‌های بسیار پایین فعالیتشان قرار می‌دهند. چه در این روزها و چه در باقی ایام سال، جامعه‌ی دانشگاهی به خشونت علیه بخش قابل توجهی از اعضای خود بسیار بی‌اعتناست و قدمی برای مبارزه با آن برنداشته‌است.
گزارش‌ها و شکایات زنان در دانشگاه به ندرت سرانجامی دارند و همین بی‌اعتنایی‌ها باعث شده که آنها از پیگیری رفتار تبعیض‌آمیز و خشونت‌باری که شاید بارها در خوابگاه و دانشگاه از طرف اساتید، مدیران، کارمندان، مامورین حراست و دانشجو‌ها می‌بینند صرف نظر کنند. مصادیق این خشونت‌ها بسیار است؛ آزار جنسی و تجاوز اساتید، کارمندان و دانشجویان مرد، تبعیض اساتید در برخورد با دانشجویان زن در کلاس درس و دست کم گرفتن آنها، آیین‌نامه‌های پوشش و رفتار خشونت‌آمیز حراست با دانشجویان زن، تبعیض آشکار در قوانین خوابگاه به خصوص ساعات ورود و خروج، سهمیه‌های جنسیت محور و سخت‌گیری‌های بی‌مورد برای عضویت اساتید زن در هیئت علمی دانشکده‌ها که فضای پیشرفت را برای زنان محدود می‌کند. حتی در مواردی که شکایات افراد به مسئولین دانشگاه برده می‌شود، اغلبا واکنش آنها بی‌اعتنایی و حتی تهمت به دروغ‌گویی است که خود دامن زدن به خشونت است.
انتظار ما از دانشگاه و جامعه دانشگاهی به‌عنوان عضو کوچک این جامعه این است که در پرداختن به مسائل زنان و آگاه‌سازی درباره‌ی خشونت علیه آنها پیشگام باشد و قاطعانه در برابر رفتارهای تبعیض‌آمیز و خشونت‌باری که در مجموعه دانشگاه اتفاق می‌افتد بایستد و با آن مبارزه کند. جامعه‌ی دانشگاهی نه تنها در درون خود باید متولی این امر باشد بلکه باید این آگاه‌سازی را به بستر جامعه نیز توسعه دهد و در آموزش جامعه برای مقابله با خشونت‌های بر پایه‌ی جنسیت و تصحیح رفتارهای خشونت‌آمیز پیشرو باشد.
در نهایت، خطاب به تمامی اعضای این جامعه‌ی بزرگ که در طول سال‌ها در برابر مسائل زنان و خشونت‌های آشکار وارد بر آنان سکوت کرده‌اند؛ زنان و مسائل آنها را نادیده نگیرید، چشم‌پوشی شما از این مسائل در تمامی این سال‌ها بسیار تاسف‌بار است. امروز روز آن رسیده که مسئله خشونت علیه زنان را جدی بگیرید. به شکایت‌های آزار جنسی به دور از تعصب و به صورت شفاف رسیدگی کنید، آیین‌نامه‌ها و ضوابط تبعیض‌آمیز را لغو کنید و حتی اگر خودتان در امر آگاه‌سازی پیش‌قدم نمی‌شوید، فعالین حوزه‌ی زنان را سرکوب نکنید و مانع فعالیت و برگزاری برنامه‌های آنها نشوید. «خشونت علیه زنان را همین حالا پایان دهید!»
