#بیانیه دانشجویان متحد در پی اعتراضات مردم اصفهان ماه‌هاست ک | انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه پلی‌تکنیک
#بیانیه دانشجویان متحد در پی اعتراضات مردم اصفهان
ماه‌هاست که بحران‌ها از پی هم، رخ نمایی می‌کنند و شاهد اعتراضات گاه و بی‌گاه مردم هستیم. هرچند هر اعتراض، بحران و مسئلۀ متفاوتی را نشانه می‌رود، اما پاسخ حکومت در برابر تمامی این اعتراضات نسخه‌ای یکسان، وقیحانه و آشکارا سرکوبگرانه است.
اعتراضات این روزهای مردم اصفهان نشانه‌ای دیگر از بحران زیست‌محیطی گستردۀ کشور است. نشانه‌ای که باید آن را در کنار اعتراضات تابستان گذشته در خوزستان، صف‌های طولانی مردم در زیر آفتاب تابستان برای تامین آب مورد نیازشان، ریزگردها و خشکاندن تالاب‌ها و دریاچه‌ها و بسیاری از موارد دیگر دید. بحرانی با ابعاد متعدد که روز به روز گسترده‌تر می‌شود و در ترکیب با سایر بحران‌های حاکم بر کشور، عملا شرایط زندگی را هر روز برای گروه بزرگ‌تری از مردم ناممکن می‌کند.
ما معتقدیم که محیط زیست چیزی بیرون از ساختارها و مناسبات سیاسی و اقتصادی موجود نیست و بحران فعلی زیست‌محیطی نیز بحرانی سیاسی است که باید راه‌حلی سیاسی برای آن جست. بحرانی که محصول چند دهه الگوهای توسعه‌ای حاکم است و امروز به تعارضاتی در منافع رسیده که پیچیدگی آن را بیشتر می‌کند. رژیم تامین و توزیع آب فعلی کاملا ضدمردمی و ضدمحیط‌زیستی است، طبقۀ حاکم که خود مسئول و منتفع اصلی فجایع آبی ایران است برای وارونه جلوه دادن واقعیت کم‌آبی یا تفاسیر دینی را دستمایه قرار می‌دهد یا تعصبات قومی و محلی را تحریک می‌کند و یا همه چیز را به مسئولیت شخصی مردم در مصرف فرافکنی می‌کند. حال آن که سال‌هاست فن‌سالاران، نظامیان، صاحبان صنایع بزرگ و کشت‌و‌صنعت‌ها و شرکت‌های وابسته به بنیادها و آستان‌ها پشت درهای بسته برای انتقال و نحوه مصرف منابع آبی کشور بدون توجه به منافع عمومی مردم تصمیم می‌گیرند.
بسیاری از پروژه‌های بزرگ سدسازی نه در راستای خیر عمومی که صرفا برای منافع افراد و شرکت‌های دخیل در آن پروژه‌ها و یا مطامع سیاسی مسئولان محلی به پیش رفته‌اند. همچنین توسعۀ صنایع آب‌بر در مناطق خشک نیز با وجود عیان شدن بیش از پیش آسیب‌های آن متوقف نمی‌‌شود. علاوه بر این‌ها، ترویج الگوهای کشت نامتناسب با وضعیت اکولوژیک هر منطقه، در کنار بهره‌وری پایین آبیاری آسیب‌های جبران‌ناپذیری بر منابع آبی وارد ساخته است. به جز خشک کردن رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و منابع آبی، طبقۀ حاکم سعی دارد بستر مقاومت جامعه را نیز با سرکوب مستمر هر نوع فعالیت مدنی به برهوتی تبدیل کند تا جامعه قدرتی برای مقابله با سیاست‌های آن‌ها نداشته باشد و هر اعتراضی به این بی‌عدالتی را بتوان به سادگی با مشت آهنین سرکوب پاسخ داد.
بیم آن می‌رود که امروز نیز وابستگان و جناح‌های قدرت اعتراضات فعلی را به اهرمی برای پیشبرد رقابت‌های درونی خود بر سر منابع آبی باقی‌مانده تبدیل کنند. در این میان، ضمن محکومیت سرکوب‌های خشونت‌بار صورت‌گرفته در چند روز اخیر، در کنار تمام بازندگان و فرودستان این سیاست‌های ضدمحیط‌زیستی می‌ایستیم و می‌گوییم که منابع آب به جای آن که در انحصار قدرتمندان، نظامیان و صاحبان سرمایه باشد باید تحت مدیریت و نظارت دموکراتیک مردمی قرار گیرد.
