ما به تجربه خیالی و موهوم "من نه، الآن نه" وابسته‌ایم: اعتیادی فراگیر.
ما از غذا، مواد مخدر، اینترنت، سکس، شهرت، کار و الکل استفاده می‌کنیم تا از دنیای واقعی به دنیایی برویم که در آن مردم آن طوری‌اند که ما فکر می‌کنیم باید باشند.
ما مشتاق گذشته یا آینده‌ای آرمانی هستیم که هرگز وجود نداشته است.
ما نمی‌توانیم دیروز را در امروز زندگی کنیم.
به جای حضور در زمان حال، ما در انتظار چیزی هستیم که آرزوی حضورش را داشتیم.
ما تصور می‌کنیم که اگر در زمان و مکان دیگری زندگی می‌کردیم به سر منزل آرامش و رضایت می‌رسیدیم.
میل شدید به " من_نه، الان_نه، اینجا_نه " ما را بی‌خانمان نگاه می‌دارد.
ما می‌کوشیم از لحظه حال فرار کنیم اما لحظه حال یگانه خانه‌ای است که همیشه خواهیم داشت.
#دروغ‌هایی_که_به_خود_می‌گوییم
#جان_فردریکسون
@Aphrodite89
