«سرزمین آواره‌ها» فیلمی که دوستش داشتم، سه تا از مهم‌ترین جوایز اسکار امسال را گرفت: اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و همچنین اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن برای «فرانسیس مک دورمند». چندی پیش در این پست، برش کوچکی از فیلم را منتشر کرده‌ام، ببینید!
داستان فیلم دربارۀ زنی ۶۰ ساله است که همه چیزش را ازدست داده و حالا باقیِ زندگی‌اش را درون یک خودروی ون ریخته و به سفری طولانی در غرب آمریکا رفته و در جستجوی خویشتن است. او با ادمهایی ملاقات می‌کند که مثل خودش همه چیزشان- به جز رنج‌هایشان- را رها کرده وبه طبیعت پناه آورده‌اند، رنج‌هایی که گاهی در دورهمی‌هایشان به دور آتش، بازگویش می‌کنند.
حالا سه تا از پوسترهای «سرزمین آواره‌ها» را ببینیید و به نمادها و عناصری که در پوستر جاگذاری شده‌اند، فکر کنید و ببینید چه حس و مفهومی برایتان می‌سازد. آن پوستری که شخصیت اصلی فیلم را با فانوسی در دست نشان می‌دهد، من را به یاد شعری از حضرت مولانا می‌اندازد:
دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌نشود، جسته‌ایم ما
گفت آنک یافت می‌نشود، آنم آرزوست
#شعرومتن #پوستر
@AR_NOSRATI
