خلاقیت، بدون مرز

‌

یک عکاس خبری به نام «Sebastião Salgado» و همسر معمارش «Lélia Deluiz Wanick»، تصمیم گرفتند به دنیا نشان دهند که دو آدم معمولی، اگر به اهمیت حیات سیاره زمین و زندگی بشر، باور و علاقه داشته باشند، قادرند چه کارهای بزرگی انجام دهند!
.
آنها تصمیم گرفتند در مدت ۲۰ سال ۲ میلیون درخت بکارند تا یک جنگل ویران شده در برزیل را احیا کنند‌. این جنگل به وسعت ۱۵۰۰ هکتار، تمام درختانش قطع شده بود و بیش از ۵۰۰ گونه گیاهی و جانوریِ آن، در معرض خطر انقراض قرار داشتند.

حالا بعد از ۲۰ سال نه تنها جنگل دوباره بازسازی و بافت گیاهی‌اش احیا شده، بلکه حیات‌وحش آن نیز بازگشته؛ حدود ۱۷۲ گونه پرنده و همچنین ۳۳ گونه پستاندار در میان درختان انبوه این جنگل زندگی می‌کنند. اینجا یک اکوسیستم کامل، از نو ساخته شده، چون دو انسان باورمند، به سیاره‌شان عشق ورزیده و برای نجاتش تلاش کرده‌اند، حالا تصور کنید اگر همه ۸ میلیارد انسان به چنین باوری برسند، چه بهشتی خلق خواهیم کرد!
#شعرومتن

@AR_NOSRATI
‌

‌
در سال ۱۹۶۶ «روبرتا لوئیس گیب» درخواست شرکت در ماراتن بوستون را داد، اما درخواستش رد شد، چون زنان حق شرکت در این ماراتن را نداشتند. او در روز مسابقه در بوته‌ها پنهان و در فرصتی مناسب وارد مسابقه شد. سویشرت پوشیده بود تا شناخته نشود و این باعث شد که بیش ازحد گرم شود، اما آن را درنیاورد، چون می‌ترسید از مسابقه اخراج و حتی بازداشت شود.

کمی بعد دونده‌های نزدیکش، متوجه شدند که او زن است. روبرتا انتظار داشت اورا از مسیر بیرون کنند یا به پلیس خبر دهند. اما درکمال تعجب، دونده‌های مرد به او گفتند که اجازه نمی‌دهند کسی او رااز ادامه مسابقه بازدارد. او سرانجام احساس امنیت و اطمینان کرد و سویشرتش را درآورد.

به محض آنکه مشخص شد یک دوندۀ زن در ماراتن می‌دود، مردم هیاهو به راه انداختند، اما نه با خشم و عصبانیت، بلکه با شادی. مردها تشویقش می‌کردند و زنها از شوق می‌گریستند. زمانی که او به خط پایان رسید، دختران دانشجو منتظرش بودند، آنها جیغ می‌کشیدند. فرماندار ماساچوست در خط پایان به استقبالش رفت و با او دست داد. «روبرتا لوئیس گیب» نخستین زنی لقب گرفت که ماراتن بوستون را به همراه مردان دوید.
#شعرومتن

@AR_NOSRATI
‌

‌
خلق فضاهای مینیاتوری زیبا، با جزییات فراوان و اجزا و عناصر بسیار ریز، درون فضای کوچک گردو!
#خلاقیت

@AR_NOSRATI
‌