2022-03-08 15:49:17
خطوطم سبز می شد از قلم تا چشمهای تو
به‌جنگل می‌رسید اما،قلم کردی خطوطم را
غرور زاگرس را که تداعی می‌شدم هربار
به آتش می کشیدی ساقه‌ی سخت بلوطم را
درون فصلهای عاشقانه در پی‌ات بودم
بهاری بودن تو آرزو و احتمالم بود
برای من که درگیر زمستانم،هوای تو
امید آخر بالیدن تنها نهالم بود
تماشایت سرآغاز حیات پلکهایم شد
میان مردم چشمم تورا واگویه می کردم
به جای نذر اشکم بر سراب شانه هایت کاش
تمامم را به سوی چشم تو یک سویه می‌کردم
دلت جغرافیایی از جهان عشق با خود داشت
گمان کردم که در این خاک پهناور زمین دارم
اگرچه تکّه‌ای هرگز نصیب من نشد اما
به آبی های دریایت، به این وسعت یقین دارم
#فاطمه_آرامی
۱۴۰۰/۱۲/۱۰
@Arami_fateme
313 viewsedited 12:49
ا
