2022-01-29 21:27:09
میرزا محمد حسین سیفی قزوینی (عماد الكتاب)
مرکب روی کاغذ
۱۳*۲۰ سانتی متر
سال خلق؛ ۱۳۳۶ ه.ق (۱۲۹۷ ه.ش)
امضاء العبد عماد الكتاب ۱۳۳۶
برای آقای میرزا باقرخان پدر نوشته شد
محمدحسین سیفی قزوینی ملقب به عماد الکتّاب فرزند میرزا محمد قزوینی (که به شغل قباله¬نویسی مشغول بوده است) در روز 25 فروردین ماه سال 1240 هـ.ش. در قزوین دیده به جهان گشود. در زادگاهش به فرا گرفتن خوشنویسی پرداخت. از نخستین معلمش اطلاعی در دست نیست ولی خود از میرزا محمدعلی خوشنویس قزوینی نام می¬برد. پیرو سبک میرزا محمدرضا کلهر بود. از جمله خوشنویسان هفت قلمی بوده و تمامی خطوط را استادانه می¬نوشت. همچنین در تمامی دانگ¬های قلم از کتابت خفی تا جلی و کتیبه نویسی مهارت بسیار داشت. در نوجوانی پدرش وفات یافت. در سن 15 سالگی از قزوین عازم عتبات عالیات شد. ابتدا به کاظمین رفته و پس از سه سال زندگی سخت با یکی از علما به کربلا می¬رود. روزهای سختی سپری کرد. در این میان مشق بسیار نمود و از راه کتابت و مشق و انجام کار یدی روزگار گذراند. پس از پنج سال در سن 23 سالگی با محمدحسین ملک الکتّاب آشنا شده و همراه با او به تهران آمد. حاج ملک الکتّاب او را به وزارت انطباعات معرفی کرد و در آنجا مشغول به کار شد. پس از یک سال عازم خراسان می¬شوند. در یکی از اتوبیوگرافی¬¬هایش (سیاه¬مشق دفتری نستعلیق که به شمارۀ اموال 313248، محفوظ در موزۀ خوشنویسی ایران، سازمان زیباسازی شهرداری تهران) در سفر به خراسان از حاجی میرزا ابوالقاسم خوشنویس-باشی به عنوان معلم خط نسخ خود یاد می¬کند. پس از چند ماه به تهران مراجعت می¬نمایند.
در دورۀ سلطنت سلطان احمدشاه قاجار هم مدّتی در وزارت داخله با سمتِ منشی¬گری به خدمت مشغول بوده و با وجود داشتن این سمت در همان زمان معلم مشق خطّ سلطان احمدشاه همچنین معلم خطّ اطفال برخی از رجال آن دوره بوده است.
وی دبیری فاضل و در فنون دیگر مانند تاریخ، نقاشی آبرنگ و سیاه قلم، موسیقی، نمایش، عکاسی، شعر و انشاء و ... نیز توانا و زبردست بود.
عمادالکتّاب در سال 1334 هـ.ق. به عضویت کمیته مجازات درآمد و بنا بر رقم آثارش و شرح حال¬های خودنوشتش به ویژه آثار ایام زندان، تاریخ دستگیری خود را روز یکشنبه بیست و دوم ماه شوال سال 1335 هـ.ق. عنوان داشته است.
شاهنامه¬ای را برای مظفرالدین شاه قاجار کتابت نمود که به نام شاهنامۀ امیر بهادری مشهور است و به دنبال آن از مظفرالدین شاه لقب عمادالکتّاب را دریافت کرد.
در سال ۱۳۱۳ هـ.ش. نیز به پاس خدمات صادقانه‌اش، موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ از وزارت معارف و یک قطعه مدال نفیس از دربار رضا شاه پهلوی گردید.
شاگردان بسیاری را تربیت کرده که هر کدام از نامیان عصر خویش می¬باشند. مانند علی منظوری، علی آقا حسینی، تقی حاتمی، احمد کجوری، علی¬اکبر کاوه، و ... .
عمادالکتّاب در طول زندگی خود (1315-1240 هـ. ش.) دوران پادشاهی پنج تن از شاهان قاجار؛ ناصرالدین¬شاه (1313-1264 هـ.ق.) مطابق با (1275-1228 هـ.ش.)، مظفرالدین¬شاه (1324-1313 هـ.ق.) مطابق با (1285-1275 هـ.ش.)، محمدعلی¬شاه (1328-1324 هـ.ق.) مطابق با (1288-1285 هـ.ش.)، احمد¬شاه (1344-1328 هـ.ق.) مطابق با (1304-1288 هـ.ش.) و اوایل دوران پهلوی اول را پشت سر نهاده و شاهد وقایع و رویدادهای بسیاری بوده است. سرانجام در روز 26 تیر ماه سال 1315 هـ.ش. برابر با 27 ربیع الثانی 1355 هـ.ق. چشم از جهان فرو بست و در در امام¬زاده عبدالله (ع) شهر ری به خاک سپرده شد.
بسیار پرکار بوده و آثار بسیاری اعم از مرقعات و قطعات خوشنویسی و تابلوهای نقاشی از خود به یادگار گذاشته که در کتابخانه¬ها، موزه¬ها و مجموعه¬های خصوصی ایران و دیگر کشورها موجود می¬باشد مانند کتابخانۀ ملی ایران، کتابخانۀ مجلس شورا، کتابخانۀ کاخ موزۀ گلستان، موزۀ خوشنویسی ایران و ... .
لینک نمایشگاه آنلاین:
http://arthibition.net/fa/gallery/exhibition/564
173 viewsedited 18:27
A
