زمان قابلیت کند شدن دارد؟ بله ،اگر تعداد محرکهای ورودی به مغز | روانشناسی برای زندگی
زمان قابلیت کند شدن دارد؟
بله ،اگر تعداد محرکهای ورودی به مغز را کم کنیم. اما چطور؟ مدتی است پیج اینستاگرامم بسته شده و تلاش‌ها برای بازگشتش خوشبختانه فعلا نتیجه ای نداشته است. بنابراین از چند ساعت حضور در آن فضا خلاص شده ام. زندگی آرام شده و انگار از زندگی در خانه ای کوچک مشرف بر اتوبان، به خانه ای ییلاقی با کتابخانه ای پرمحتوا نقل مکان کرده ام، همه چیز آرام است، چون تعداد محرکهای ورودی به مغزم کم شده، بنابراین زمان را کندتر حس میکنم. تا شب ساعتها طول می‌کشد، همچنانی که قبلا اینطور بود و به چشم بر هم زدنی روزم تمام نمی‌شود. برای همه چیز وقت دارم و اصلن نیازی به دلیل تراشی و بهانه جویی ها که به فلان کار و بهمان کار نمیرسم وجود ندارد. وقت هست و قدرت انتخاب که موهبتی بود گم شده، مجددا کارکرد خود را بازیافته است. بعد از دوماه تمرکزم بهتر شده و به اهداف خودم فکر میکنم و با برنامه ریزی منظم برای رسیدن به آنها در هر روز عادت کرده ام. به جای دنبال کردن دوستانم در استوریها و خبر داشتن های بیهوده ی تصویری بدون مکالمه با آنها ، حالا ماهی یکبار گوشی را برمیدارم و زمانی برای مکالمه از ایشان درخواست میکنم و مشتاقانه می‌پذیرند و باهم هماهنگ می‌شویم. دیگر خبر جهان را هر لحظه نمیخوانم،فقط آخر هفته ها اخبرا مروری کل هفته را میبینم. به تلگرام برگشته ام، جایی که در صفحه‌ی اول آن انتخاب میکنم که وارد چه مطلب یا کانالی شوم؛ دیگر صفحه‌ی اکسپلوری وجود ندارد که از هزار مطلب بی اختیار من بر سرم بریزد و انتخاب میکنم چه چیزی را چه مدت بخوانم. به جای غرق شدن در رسانه و یا قهر با تکنولوژی، به پیدا کردن علایق خودم در میان آن روی آورده ام و مهمتر از همه اینکه به جای تصویر با کلمه آشتی کرده ام. گفتگو با خود، مکالمه با دیگران، کلمه خوانی و مفهوم خوانی در کتابها بازگشته است. و سرعت جهان کندتر شده، به همین راحتی زمان در دست من است و دیگر از دست رفته نیست.
