قصه يك عكس تاريخي؛ آنكه كه هنگام امضاي « قرارداد» گريه مي كن | حسین اصغری ثانی

قصه يك عكس تاريخي؛
آنكه كه هنگام امضاي « قرارداد» گريه مي كند، حكايت ماست!

قاسم خرمي

سرخپوستان آمريكا، چندين سال جنگيدند تا مانع از تصرف اراضي اجدادي خود توسط مهاجران سفيد پوست اروپايي شوند. دست آخر كم آوردند و تسليم شدند و عقب نشيني كردند.

دولت مركزي آمريكا كه كشتن و تصرف كردن را، ديگر به مصلحت نمي دانست، در يك مقطعي تصميم گرفت از راه ديپلماسي وارد شود. اعلام كرد بيايد با زبان خوش و طي توفقنامه اي، زمين هايتان را تحويل دهيد. چون اين كاري كه ما مي كنيم ديگر اسمش غارت نيست؛ مي خواهيم براي شما جاده و سد بسازيم و معادن شما را فعال كنيم. آنروزها، هنوز «خام فروشي» و « خام خَري» باب نبود و از جنس «بنجل» چيني هم خبري نبود!

رئيس قبايل بوميان آمريكا را مجبور كردند كت و شلوار بپوشد و براي امضاي قرار داد ِفروش اراضي به دولت مركزي، آماده شود. او همانطور كه در عكس زير مي بينيد، درطول زمان امضاي قرار داد، در حال گريه كردن بود. چرا كه مي دانست دقيقا و نقدا چه چيزي را از دست مي دهد اما مطمئن نبود، چه چيزي را به دست خواهند آورد.

سرخ پوست بينوا، در موضع ضعف بود. قول و روياي ساخت جاده و سد را مي گذاشت كنار رفتارهاي سابق سفيد پوستان و هر طور حساب مي كرد، دلش به اين كار گواهي نمي داد اما چاره اي هم نداشت. ضمنا مي دانست كه اگر روزي آن دولت قدرتمند تصميم بگيرد، پول زمين ها را هم ندهد، دستش به جايي بند نيست

حالا، حكايت اين عكس، حكايت همين توافق ايران و چين است. روي كاغذ آمده است كه چين قرار است جاده و كارخانه و پالايشگاه بسازد و حتي ميراث فرهنگي و يا «قبر اموات» ما را هم مرمت كند و لابد بصورت پيمانكاري، «فاتحه» نيز بخواند. حتي در محافل سياسي و بين المللي هم از مواضع ( بعضا دراماتيك) ما حمايت كند.

حالا وقتي اين رويا ها و قول ها را مي گذاريم كنار رفتارهاي سابق چين در مجامع بين المللي در طول چهل سال گذشته و نيز رفتارهايي كه اين كشور خونسرد و بي رگ با شهروندان مسلمانان كشور خودش مي كند، حالِ همان سرخپوست گريان را پيدا مي كنيم. اگر چين با اين قدرت و كثرت ( كه پيشاپيش به آن لقب ابرقدرت آينده نيز پيشكش كرده ايم!) طلبكارانه بر ما مسلط شود، حساب ما با كرام الكاتبين است!

همكاري و توافق سياسي و تجاري با چين و ايضا اروپا و آمريكا و آفريقا و ديگر دول جهان، از بديهيات نظام و اقتصاد بين الملل امروز است. اما شما تمام كشورهاي بدنيا را پس زده ايد تا به نمايندگي از ما، با يك دولت تازه به دوران رسيده اي كه از قضا به هيچ كدام از موازين اخلاقي، دموكراتيك و حقوق بشري پايبندي ندارد، توافقنامه ۲۵ ساله امضاء كنيد. آنهم با اين تصور، كه علي الحساب آنرا در چشم غرب فروكنيد. چشم غرب كور باد! اما بالاخره تكليف ما مردم« آزاده» و « هميشه در صحنه» چه مي شود؟

طبق اين توافق، چين قرار است ۴۵۰ ميليارد دلار در ايران سرمايه گذاري كند. اين پول كمي نيست البته براي ما كه ۸ ساله ۸۰۰ ميليارد دلار در آمد نفتي را معجزه وار به باد داده ايم، شايد اين مبلغي نباشد اما براي چيني ها كه از آب كره مي گيرند، اين پول را به خاطر چشم و ابروي كسي، پرداخت نمي كنند. سرمايه گذاري خارجي قاعده و آدابي دارد، بفرماييد كه چين در قبال اين حجم از سرمايه گذاري، دقيقا از ما چه مي خواهد؟

ما چهل سال است كه انواع تهديد و تحريم و فشار سياسي و اقتصادي را تحمل كرده ايم كه به قول شما « استقلال مان» را بدست آوريم. به اين استقلال هم كه البته ميراث جانفشاني كسان ديگري است، افتخار مي كنيم اما اكنون، استقلال خودمان كه هيچ، ما داريم آينده فرزندانمان را هم پيش فروش مي كنيم. شما را به حرمت همان «استقلال، آزادي، جمهوري اسلامي» و به ميمنت عدد ۲۵ سال همكاري راهبردي با چين، لااقل ۲۵ جمله در باره اين توافق نامه به مردم خودتان توضيح بدهيد ! شايد ما هم مثل شما، ته دلمان قرص محكم شد.

از آنجا كه تا كنون متن رسمي اين توافق منتشر نشده است، نقد و نظري نداريم اما بهتر است، پرسش ها در اين خصوص را صرفا به حساب عزتمندي و ميهن دوستي مردم ايران بگذاريد و آنرا تعبير به كارشكني و همسويي با آمريكا و اسرائيل و سعودي و «بي بي سي» و «من و تو» و دشمني «تو و من» پرهيز كنيد كه حال عالم و آدم از اين استدلالهاي نخ نما به هم مي خورد.

راستش را بخواهيد از چين هراس داريم اما حمايت هاي جهادي صدا و سيما و رسانه هاي يك جريان خاص سياسي از اين توافقنامه، بر ترديد و نگراني ما بيشتر مي افزايد با اين ميزان ترديدهاي ملي، پيشبرد اين توافق، كار راحتي نخواهد بود /مجله کارخانه دار
@asgharisani