گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت تا باده از آن دو چشم مستت نگرفت | اشعار ماندگار

گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت
تا باده از آن دو چشم مستت نگرفت

می طعنه زنند دشمنانم شب و روز
کز پای درآمدی و دستت نگرفت

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۳۷۹