باید خوشنود باشم از تنهایی، از ساعاتی که سوارند بر شکسته‌بال‌ه | اشعار ناب
باید خوشنود باشم از تنهایی،
از ساعاتی که سوارند بر شکسته‌بال‌هایی،
خوشنود باید باشم
از جسمِ عطش‌ناکم، دلِ درمانده و زارم،
و رنجی که در آهنگ یکنواختِ زندگی جاری‌ست.
کاش توانِ آن داشتم که سرودی سر دهم یگانه،
خوشایند و سرشار همچون نور،
خموش و گریزان چون شهابی
در شبی زمستانی.
#سارا_تیس_دیل
مترجم: فائزه پور پیغمبر
