2022-05-22 20:00:22
۶ نکته درباره ترسوها و شجاعان این روزهای ایران!
اینکه خودمان جای امن قایم بشویم، دو دستی موقعیت‌مان را بچسبیم ولی طلبکارانه به دیگران پرخاش کنیم که چرا به میدان نمی‌روند و شجاعت به خرج نمی‌دهند تا ما نجات پیدا کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم، خودش نوعی ترسو بودن است.
اگر از ترس هزینه دادن با اسم و عکس مستعار در فضای مجازی فعالیت می‌کنیم حق نداریم برای کسانی که با نام و هویت مشخص فعالیت می‌کنند تعیین تکلیف کنیم یا از آنها بخواهیم به جای ما شجاعت به خرج بدهند.
مخالف ظلم هستیم؟ در اداره، در خیابان، در آپارتمان، در مدرسه، در اتوبوس و ... اگر به خودمان یا دیگری ظلم می‌شود در حد توان جلویش بایستیم.
کسی که از ترس کسر حقوق توسط رئیس شرکتش جرات اعتراض ندارد، مقابل حراست اداره دست به ریاکاری می‌زند و فقط نماز ظهر می‌خواند، حق ندارد دیگران را به ترسو بودن متهم کند که چرا مقابل ظلم نهادهای قدرت اعتراض نمی‌کنند.
قبل از وزن‌کشی شجاعت یا ترسو بودن دیگران جلوی آینه به خودمان نگاه کنیم و ببینیم آخرین باری که خطر کردیم و شجاعت به خرج دادیم کی بود؟
جز برخی مشاغل مانند آتش‌نشانی، پلیس و ... هیچ‌کس «وظیفه» ندارد جای ما زندگی‌اش را به خطر بیندازد. وظیفه کسی نیست که شغل و خانواده‌اش را به خاطر ما به خطر بیندازد، دستگیر شود، به زندان برود، گلوله بخورد یا کشته بشود.
اگر باور داریم شجاعت یک ارزش است، خودمان این ارزش را در زندگی‌مان داشته باشیم. با ترسو خطاب کردن دیگران کسی شجاع نمی‌شود.
برای کسانی که شجاعت به خرج دادند، صدایشان را بالا بردند و به زندان رفتند چکار کرده‌ایم که از بقیه انتظار داریم جای ما به میدان مبارزه بروند؟
حال خانواده‌هایشان را پرسیدیم؟ یا از ترس گرفتار نشدن حتی اسمشان را نبردیم؟ بعضی‌ها حتی پست‌های سیاسی را لایک نمی‌کنند که نکند یک‌وقت خطرناک باشد بعد دیگران را به ترسو بودن متهم می‌کنند!
از ترسوها بدت می‌آید هموطن؟ خودت شجاع باش تا دیگران از تو الگو بگیرند.
هیچ‌کس وظیفه ندارد برای خوشایند من و تو، روی زندگی خودش و خانواده‌اش قمار کند.
تلخ بود؟ حقیقت همیشه شیرین نیست.
احسان محمدی
@Asreizeh
4.7K views17:00
ع
