2021-08-20 06:05:21
بیانیهٔ تحلیلی جمعی از فعالان مدنی و سیاسی ایران دربارهٔ بازگشت طالبان و «جنگ کم‌شدتِ» منطقه‌ای
از دولت ایران می‌خواهیم با همکاری سازمان ملل برای پذیرش عمومی پناهجویانی که جان و زندگی‌شان در حکومت طالبان در خطر قرار گرفته است به سرعت برنامه‌ریزی کند محمدرضا خاتمی، مراد ثقفی، شهیندخت مولاوردی، جواد کاشی، مرتضی الویری، بهاره آروین، حمیدرضا جلائی‌پور، عبدالعلی رضایی، محمدمهدی مجاهدی، محمدرضا جلائی‌پور، جواد روح، حسن رسولی، ابراهیم اصغرزاده، جواد حیدری، عماد بهاور، گیتی خزاعی، محمد رهبری، پرستو سرمدی، مریم شبانی، سعید شریعتی، مهدی شیرزاد، امیر طاهری، فیض‌الله عرب‌سرخی، فرهمند علیپور، فخرالسادات محتشمی‌پور، محمدجواد مظفر، آرش نصر اصفهانی، محمدحسین نعیمی‌پور، حمید قیصری، رضا تهرانی، جواد امام، طاهره نقی‌ئی، امیرحسین مهدوی، جواد اطاعت و حسین نورانی‌نژاد از جملهٔ ۱۲۰ امضاکنندهٔ این بیانیهٔ تحلیلی‌اند.
در بخش‌هایی از این بیانیهٔ تحلیلی آمده است:
هم از جهت ارزش‌های بنیادین سیاسی‌‌مان (حمایت از دموکراسی، عدالت، آزادی، رفاه و امنیت همهٔ شهروندان افغانستان) و هم از حیث منافع ملی بلندمدت ایران نگرانی خود را از قدرت‌گیری طالبان در افغانستان اعلام می‌کنیم.
از سازندگان راهبرد و سیاست خارجی ایران در حوزهٔ افعانستان می‌خواهیم هم برای خیر همگانیِ افغانستانی‌های همسایه و هم‌فرهنگِ ایران و هم برای منافع ملی بلندمدت ایران، از ابزارهای دیپلماتیک و غیرنظامی برای تقویت جامعهٔ مدنی، صلح، دموکراسی و توسعه در افغانستان و صیانت از حقوق اساسی همهٔ شهروندان افغانستان، از جمله زنانی که بزرگترین قربانیان سیاست‌های زن‌ستیز طالبان خواهند بود، استفاده کنند.
قدرت‌گیری طالبان شاهدی جدید است بر اینکه دموکراسی را نمی‌توان با موشک نازل کرد و آمریکا هم از مداخلهٔ نظامی نه درد دموکراسی و حقوق زنان داشت و نه دغدغهٔ بهروزی مردم افغانستان. شرایط تحقق و تداوم دموکراسی، توسعه و عدالت با مداخلهٔ نظامی خارجی محقق نمی‌شود و مستلزم امنیت و تقویت درون‌زا و تدریجیِ قدرت جامعهٔ مدنی و ظرفیت نهادهای حکمرانی است.
یکی از سؤال‌ها برای آیندهٔ افغانستان این است که بدنهٔ غیریک‌پارچهٔ طالبان چه‌طور ممکن است با «صلح» و بالندگیِ جامعهٔ مدنی افغانستان کنار بیاید.
هزینه‌دهندگان اصلی جنگ‌های افغانستان و سلطهٔ طالبان مردم افغانستان‌اند. نقطهٔ عزیمتِ هر گفت‌وگویی دربارهٔ افغانستان می‌بایست مردم این کشور باشند که قربانی چند دهه جنگ و منازعهٔ قدرت‌های دیگر بوده‌اند.
تجربهٔ کشورهای دیگر جهان نشان می‌دهد درگیرشدن طولانی در «جنگ کم‌شدت» آن هم در مقیاس منطقه‌ای، هیچ نتیجه‌ای جز از میان رفتن سرمایه مشروعیت نظام‌های سیاسی و سرکوب و فقر گسترده ندارد. دام جنگ کم‌شدت منطقه‌ای از سوی بدترین دشمنان ایران و استقلال و تمامیت ارضی ایران پهن شده است. نباید در این دام اسیر شویم.
ایران باید طرحی برای پایان دادن به منازعات منطقه‌ای از افغانستان تا یمن و سوریه و عراق و لبنان و صلح کلی در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس، بهبود روابط دوجانبه با همسایگان در چهارسوی جغرافیای خود، احیای برجام ضمن توجه به ماهیت موقت بعضی فواید آن، و رفع تحریم‌ها ارائه کند. چنین سیاستی بهترین نسخه مقابله با طرح ناامن‌سازی عمیق‌تر منطقه و استراتژی جنگ کم‌شدت منطقه‌ای است.
حمایت نکردن دیپلماتیک ایران از جریان دمکراسی‌خواه و جامعهٔ مدنی افغانستان به از دست دادن مرجعیت اخلاقی حاکمیت ایران نزد بخش بزرگی از مردم افغانستان، خصوصا متحدان فرهنگی و تاریخی و مذهبی ایران، منجر می‌شود. در تلاش‌های دیپلماتیک دولت ایران ضروری است علاوه بر حقوق و آزادی‌های اساسی همهٔ شهروندان افغانستان، صیانت از میراث فرهنگی افغانستان هم مورد توجه باشد.
امیدواریم ملت و دولت ایران در کنار مردم همسایه و هم‌فرهنگ افغانستان بایستند.
از دولت ایران می‌خواهیم با همکاری سازمان ملل برای پذیرش عمومی پناهجویانی که جان و زندگی‌شان در حکومت طالبان در خطر قرار گرفته است به سرعت برنامه‌ریزی کند.
علاوه بر این صیانت از حق پناهندگی افغانستانی‌های در خطر، همچنین به دولت ایران پیشنهاد می‌کنیم برای اعطای اقامت سریع به فعالان مدنی و فرهنگی افغانستانی که ناچار به مهاجرتند تمهید مقدمات کند و امیدواریم بخش بزرگ‌تری از جامعهٔ مدنی، نهادها و شهروندان ایران پذیرای خواهران و برادران افغانستانی‌ای باشند که زخمی و قربانی برآمدن طالبان خواهند بود.
در تلاش برای ساختن منطقه‌ای که پذیرای صلح و امنیت و دموکراسی و عدالت باشد، ما فعالان مدنی و سیاسی دموکراسی‌خواه و عدالت‌جوی کشورهای منطقه، هم‌هدفیم، در یک کشتی سواریم و صرف نظر از رفتار دولت‌هایمان، باید پشتیبانی بیشتری از یکدیگر کنیم.
متن کامل بیانیه و نام امضاکنندگان@jalaeipour
43 views03:05
ع
