حکایت #پژوهشگاه_ایرانشناسی #ایرانشناسی 《در این کشور آسایش و خرمی ندید و نبیند به چشم آدمی》 شنیدم که از پادشاهان غور یکی پادشه خر گرفتی به زور خران زیر بار گران بی علف به روزی دو مسکین شدندی تلف چو منعم کند سفله را، روزگار نهد بر دل تنگ درویش، بار چو بام بلندش بود خودپرست کند بول و خاشاک بر بام پست شنیدم که باری به عزم شکار برون رفت بیدادگر شهریار تکاور به دنبال صیدی براند شبش در گرفت از حشم باز ماند به تنها ندانست روی و رهی بینداخت ناکام شب در دهی یکی پیرمرد اندر آن ده مقیم ز پیران مردم شناس قدیم پسر را همی‌گفت کای شادبهر خرت را مبر بامدادان به شهر که این ناجوانمرد برگشته بخت که تابوت بینمش بر جای تخت کمر بسته دارد به فرمان دیو به گردون بر از دست جورش غریو در این کشور آسایش و خرمی ندید و نبیند به چشم آدمی مگر کاین سیه نامهٔ بی‌صفا به دوزخ برد لعنت اندر قفا پسر گفت: راه دراز است و سخت پیاده نیارم شد ای نیکبخت طریقی بیندیش و رایی بزن که رای تو روشن‌تر از رای من پدر گفت: اگر پند من بشنوی یکی سنگ برداشت باید قوی زدن بر خر نامور چند بار سر و دست و پهلوش کردن فگار مگر کان فرومایهٔ زشت کیش به کارش نیاید خر پشت ریش چو خضر پیمبر که کشتی شکست وز او دست جبار ظالم ببست به سالی که در بحر کشتی گرفت بسی سالها نام زشتی گرفت تفو بر چنان ملک و دولت که راند که شنعت بر او تا قیامت بماند پسر چون شنید این حدیث از پدر سر از خط فرمان نبردش به در فرو کوفت بیچاره خر را به سنگ خر از دست عاجز شد از پای لنگ پدر گفتش اکنون سر خویش گیر هر آن ره که می‌بایدت پیش گیر پسر در پی کاروان اوفتاد ز دشنام چندان که دانست داد وز آن سو پدر روی در آستان که یارب به سجادهٔ راستان که چندان امانم ده از روزگار کز این نحس ظالم بر آید دمار اگر من نبینم مر او را هلاک شب گور چشمم نخسبد به خاک اگر مار زاید زن باردار به از آدمی زادهٔ دیوسار زن از مرد موذی به بسیار به سگ از مردم مردم‌آزار به @atorabanorg 590 viewsداریوش میرزاخانی, 22:04
