#تیکه_کتاب كلمهٔ اندوه بی‌گمان برای بيان شكنجه‌های تحمل ناپذي | تیکه کتاب
#تیکه_کتاب
كلمهٔ اندوه بی‌گمان برای بيان شكنجه‌های تحمل ناپذيری كه هردم جانم را می‌فشرد نارساست. اين شكنجه‌های روحی ناگهان به ما روی می‌آورند. بروز آنها بستگی به چگونگی زمان دارد؛ نخست همه چيز به روی ما ميخندد و ما به روی همه چيز میخنديم، ولی لحظه‌ای بعد ناگهان بخار دودآسايی از ته جانمان برميخيزد و ميان خواهش‌هايمان و زندگی حايل می‌شود، صفحهٔ كبودی ميسازد كه ما را از جهانِ خارج جدا می‌كند، چنان كه ديگر گرما و عشق و رنگ و موسيقی آن، مانند نوری كه بشكند تنها به صورت مجرد و به هم آميخته‌ای به ما ميرسد. می‌فهميم، ولی متاثر نمی‌شويم و كوشش نوميدانهٔ ما برای درهم شكستن صفحهٔ حايل روح، ما را به انواع جنايات، كشتن يا خودكشی می‌كشاند.
