عقل سرخ حسین (ع) و جنگی نوبر #حسین_بن_علی کاری کرد که هیچ | آیت الله العظمی جوادی آملی (مدظله العالی)
عقل سرخ
حسین (ع) و جنگی نوبر
#حسین_بن_علی کاری کرد که هیچ کس نکرد، کاری کرد که هیچ کس نمی کند، کاری کرد که به ذهن کسی نمی آید! حضرت تنها سلاحش همین ( #شهادت ) بود و ( #اسارت )، و گرنه این همه جمعیت قابل نبرد نظامی نبود!
(فرمود:) من (( شهادت )) می دهم و این شهادت یک چیز بذلی است، من زنده ام؛ جان که شهید نمی شود، این تن است که زیر سُم اسب می رود؛ من زنده ام. اگر #زینب_کبری (سلام الله علیها) فرمود: قسم به خدا ما پیروزیم، قسم به خدا نمی توانید نام ما را محو کنید، نمی توانید وحی ما را از بین ببرید*، یعنی ما همچنان زنده ایم، بالائیم. حالا بعضی ها شنیدند یا خیلی ها شنیدند یا نزدیک های نیزه شنیدند که بالای نِی دارد قرآن می خواند. اینکه بالای نِی دارد قرآن می خواند یعنی چه؟ یعنی من (شهادت) دادم و هستم، (اسارت) فرزندان را دادم و هستم؛ مگر انسان از بین می رود؟
این را هم قرآن به ما آموخت که مبادا خیال کنید #شهید مُرده است، شهید زنده است. نه خیال بکنید، نه حرفش را بزنید! (مرا زنده پندار چون خویشتن)*! این را قرآن گفته، این حرف تازه است. حسین بن علی فرمود: من هستم؛ حالا یا بالای نِی قرآن می خوانم، یا در تنور؛ بالاخره هستم! بدن اینجور است، ما هرگز از بین نخواهیم رفت! شما با شمشیر و نیزه آمدید، ما با شهادت و اسارت آمدیم؛ ما پیروز شدیم. این یک چیز نوبری است در جریان کربلا! فرمود: من جنگیدم، اسلحه من هم این است. اینطور نیست که ما تسلیم شده باشیم، اینها سلاح من است. اگر کسی سلاح خودش را عرضه کند، با سلاح و کاربرد خودش عملیاتی انجام بدهد که نمی گویند او شکست خورد! فرمود: شهادتِ من شمشیر من است، اسارتِ بچه ها نیزه من است؛ این جنگ بی سابقه است، یعنی هیچ کس خیال نمی کند که شهادت مثل شمشیر است، اسارت مثل نیزه است!!
--------------------------------------------------
ر.ک بحار الانوار / جلد ۴۵ / صفحه ۱۳۵
نظامی / خمسه / شرفنامه / بخش ششم
سخنرانی شب تاسوعای حسینی (ع)
دماوند ؛ ۱۴۰۰/۰۵/۲۶
https://telegram.me/ayatollah_javadi_amoli
