وقتی که مردم تبریز بخاطر کشتار سگ ها به تجمع دست زدند.. در ر | " ایمضا "
وقتی که مردم تبریز بخاطر کشتار سگ ها به تجمع دست زدند.. در روزهای اخیر تعدادی از اهالی تبریز در اعتراض به کشتار سگها توسط شهرداری، تجمع کردند و پیرو این تجمع مطالب زیادی در محکومیت عمل شهرداری در رسانه ها منتشر شد...بنده نیز مطلبی در حمایت از اعتراض مردم نوشتم که متعاقب آن دوستان زیادی معترض به اعتراض مردم تبریز شده و در تلگرام و اینیستا اعتراضات زیادی به مطلب نوشته شده داشتند که جهت ذیق وقت و ممکن نبودن جواب جداگانه برای دوستان لازم دیدم مطلبی دیگر بنویسم... عموم اعتراض فعالین شامل موارد زیر بود: ۱- چرا این مردم برای دفاع از هویت و زبان و حق و حقوق خود دست به اعتراض نمیزنند... ۲- چرا زمانی که جوانانمان بدست گروههای ترور کردی پرپر میشوند این مردم اعتراض نمیکنند... ۳- چرا شعارهایشان و بنرهایشان به فارسی نوشته شده... و مواردی از این قبیل...!!!! به نظر من ایراد اساسی از این مردم معترض عموما بانوان، نیست بلکه ایراد از ما فعالین است ولی افسوس که، ما جرات و بینش انتقاد از خود و یا آسیب شناسی این جنبش را نداریم.... مشکل بزرگ ما فعالین، این است که ما خود را خواص و این افراد معترض را عوام میدانیم چرا که به حق و حقوق خود واقف نیستند...حال باید دید واقعا عوام ما هستیم یا این مردم؟ هر فردی که خود را مدعی بداند ولی توان آسیب شناسی خود و جنبش منسوبه را نداشته باشد عین عوام است و ما همه عوام هایی هستیم غافل از ضعف خود... ۱- تجمع برای کشتار حیوانات، به خودی خود مثبت است و قابل دفاع، چرا که اعتراض در همین حد نیز، برای تمرینِ اعتراضِ اصلی خوب است، اگر برای حقوق خود نمیتوانیم اعتراض کنیم چون اعتراض را بلد و توان خلق شرایط برای اعتراض را نداریم و چه خوب که مردم در این مورد به تمرین دست زدند و برای موارد نیاز یک قدم آماده تر... ۲- توده هیچوقت دست به اعتراض نمیزند مگر آنکه افراد خاصی شرایط آن را خلق کنند و در مورد کشتار سگها این بی بی سی و اینترنشنال و منوتو و غیره بودند که آرام آرام مردم را به میدان کشیدند پس اینجا هم این توده ی بیگناه مقصر نیست مقصر ماییم که نتوانستیم حتی در حد یک کانال تلگرامی قوی، قدرت رسانه ای ایجاد کنیم برای جنبش خود... پس حق نداریم بخاطر عدم توانایی خود، مردم عادی مان را که عموما بینش سیاسی ندارند سرکوفت بزنیم... ۳- چرا این مردم با اعتراض ما بیرون نمی آیند ولی با اشاره ی دیگران تهییج میشوند؟ چون ما فعالین هرگز نتوانستیم در بین مردم خود نفوذ کرده و دردهایمان را به نقطه ی مشترک برسانیم؛ این ایرادِ مادر بزرگِ پیر من نیست، بلکه ایراد منِ شهبازیِ معروف به خوجالی ست که ادعایم گوش فلک را کر کرده ولی در عمل دستهایم خالیست و تازه بجای مرمت این ساختمان ویران، نشسته و برای توده ایراد میگیرم که چرا این کار را کرد و آن کار را نکرد.... فقط دو تا مثال برای این موضوع میزنم: ۱- ما کی نشستیم و همفکری کردیم که بجای اینهمه کانالها و پیج های رنگارنگ جمع شده و یک پیج قدرتمند جهت مدیریت مردم خلق کنیم؟ ۲- فقط یک مورد روز رو مثال میزنم ملت ما ۴۰ سال است که با تمام تبلیغات شبانه روزی داخلی به این نتیجه رسیده است که فلسطین مغضوب است و اسرائیل غاصب، یهو یه جوان از فعالین ما، میره پیش مادر پیرش و میگه "حق با اسرائیل است باید تروریست های فلسطینی را بکشد" خب این پیر زن فکر میکند بچه ش دیوانه شده سرش به دیواری جایی خورده و یا " از دین خارج شده است" و همینجا شکاف بین جنبش ما و مردم بوجود می آید و کنترل ملت ما را دشمنان بدست میگیرند و ما هم شروع میکنیم برای نق زدن... ما هزاران مورد از این مثال ها را داریم که باعث شده ملت ما بدست دشمنان مدیریت شود؛ بنده ۴ سال پیش طی کنفرانسی گفتم که دشمن با یک سرود احساسی کاری میکند که مردم تبریز در همین خیابانهای تبریز ما را دار بزنند و این را ما در جریان مشروطیت هم شاهد بودیم در شهادت شیخ خیابانی و فرقه و سال ۱۳۵۷ و دیگر مواقع شاهد بودیم و باز هم شاهد خواهیم بود... دوستان خوبم بجای حمله به مردم، تلنگری به خود بزنیم و حرکت را آسیب شناسی کنیم و آن را تعمیق دهیم و گرنه در مسائل خیلی بزرگتر نیز همین ملت توسط دشمنان و بر علیه ما مدیریت خواهند شد....
