چرا مناظرات اخیر به ضرر آزربایجان و ترکهای ایران تمام شد؟ با ا | " ایمضا "
چرا مناظرات اخیر به ضرر آزربایجان و ترکهای ایران تمام شد؟ با این مناظرات یکبار دیگر جنبش سیاسی آزربایجان، در تیر رس دشمن قرار گرفت... صدای فعالین سیاسی آزربایجان و ترکهای ایران، در مناظرات امروز کاندیداهای ریاست جمهوری، روی میز قرار گرفت و فعالین ما از این اتفاق بسیار خرسند شدند ولی به نظر بنده امروز اتفاق بدی برای ما افتاد... قضیه از چه قرار است؟ در جنگ دوم جهانی یکی از زیردریایی های آلمانی در اقیانوس اطلس صدمات بسیاری بر نیروهای متفقین وارد مینمود و نهایتا چرچیل به این فکر افتاد که باید آن را غرق کرد... چرچیل محرمانه به نیروهای مستقر در مسیر این زیر دریایی دستور آماده باش داد تا به محض ظاهر شدن این زیر دریایی، برای نابودیش اقدام کنند و از طرفی نیز به دروغ در رسانه های جهانی شایع کرد که زیر دریایی آلمانی را غرق کرده ایم!!!! هیتلر برای جلوگیری از تضعیف روحیه ی نیروهایش که از نبردهای این زیر دریایی روحیه میگرفتند دستور داد که زیر دریایی را به سطح آب اورده و از سالم بودن آن فیلم تهیه کنند و دقیقا در همین لحظه نیروهای آماده ی متفقین، آن را هدف قرار داده و غرقش کردند!!! جنبش سیاسی آزربایجان، هر زمان در معرض دید دشمنان قرار گرفته بدلیل نداشتن یک "" اتاق فکر سیاسی قدرتمند" هدف قرار گرفته و غرق شده است... جمهوری اسلامی بعد از جریانات دهه ی شصت و خروج نیروهای مخالف از کشور، از داخل کشور خیالش راحت شده و سیاست صدور انقلاب را در سرلوحه ی برنامه هایش قرار داد و در این مدت خیلی ها در داخل کشور از خلائ موجود استفاده کرده و شروع به فعالیت کردند و در بین ترکهای ایران نیز خیلی عزیزان از جمله تیم وارلیق و هیئت ها و ذهتابی ها و نطقی ها شروع به فعالیت کاملا علمی و آگاهانه کردند... نهایتا بعد از سالها، جمهوری اسلامی متوجه شد که باید حواسش به داخل نیز باشد تا از این نقطه ضربه نخورد... کارشناسان ارگانهای امنیتی رشد انگیزه های حق طلبانه را در ما دیده و تصمیم گرفتند این زیر دریایی و قدرت آن را شناسایی کرده و غرقش نمایند ولذا در سال ۸۵ در روزنامه ی ایران که ارگان رسمی دولت نیز بود ما را سوسک خطاب کردند و چون ما اتاق فکر سیاسی برای مدیریت حرکت نداشتیم ذوق زده تمامی نیروهایمان را عین زیر دریایی آلمان به کف خیابانها آورده و در جلوی دید و در تیر رس پان ایرانیزم قرار دادیم و حدودا خیابانهای ۵۰ شهر را به تصرف در آوردیم و بعد از اتفاقات خونین زیاد، اتاقهای فکر رقیب به فکر نابودی حرکت افتادند.... آنها کاملا آگاهانه عمل کردند و تصمیم گرفتند دیگر خون هیچ کسی را در این جنبش نریزند و شروع کردند به مدیریت آن... دقیفا این قسمت نبرد مدنی ما، بزرگترین نقطه ی آسیب ما شد و صد البته ما از ترس خودی هایمان هرگز نتوانستیم این قسمت را تحلیل کنیم و این زخم 'پانسمان نشده' باقی ماند... برای این نقطه کافیست بگویم که آنها در این مرحله، تیم مدیریتی حرکت را از ذهتابی ها و هیئت ها و افرادی مثل آنها، تخلیه کرده و توسط بازجویان روانشناس شان، تعدادی از فعالین صادق ولی کم سواد و غیر سیاسی ما را در ویترین مدیریتی حرکت قرار دادند تا نخبگان ترکهای ایران با روئیت آنها قید ورود در این جنبش را بزنند و نهایتا حرکت ما تضعیف شده و ده سال به دور خود چرخید و نتوانست کاری از پیش ببرد... و رسیدیم حدود سالهای ۱۳۹۶.... در این سال شرایط باز فرق کرده بود و حاکمیت از چند سال پیش، بیشتر در خارج کشور از خود دفاع میکرد و در سوریه و عراق و یمن و لبنان مشغول بود و اعتراضات داخلی ایران نیز بدینها اضافه شد و حاکمیت مجبور شد نیروهایش را در این جبهه ها مشغول کند و در جبهه ی ما توان مدیریتی خود را از دست بدهد و فقط به زندانی کردن تعدادی از دوستانمان بسنده کند و در این فرصت جنبش مدنی ما نفسی تازه کرد و افرادی سیاسی و تحلیلگر و صاحب قلم بدان افزوده شدند و با این تغییر که از حدودای سال ۹۶ آغاز شد جنبش ما رشد قابل قبولی کرد تا یکبار دیگر در جریان مناظرات اخیر ریاست جمهوری، در صدر تحلیل های "بی بی سی" و روی میز کاندیداها و رسانه های کشور قرار گیرند و در اصل یکبار دیگر زیر دریایی ما در سطح آب قرار گرفت تا بدان شلیک شود... البته این اتفاق به خودی خود خیلی هم خوب و مایه ی خرسندی و مایه ی افتخار است ولی مشکل از آنجا آغاز میشود که ما بدلیل نداشتن اتاق فکر لازم، به شور و شعف خود ادامه خواهیم داد و از همین امشب اتاق فکر بریتانیا و غرب و تمام پان ایرانیزم و دیگران با تمام امکاناتشان ما را در زیر ذره بین خواهند گذاشت و ضربه ای اساسی به ما خواهند زد مثل سال ۸۵، مثل حکومت فدرال پیشه وری و مثل خیلی موقعیتهای دیگر.... کاش میشد کارمان را و راهمان را ادامه میدادیم بدون آنکه دشمن را بر علیه خود آگاه کنیم...
