بودن یا نبودن- ضرورت انتخاب ماست سمبل آذربایجان استقامت پای | " ایمضا "
بودن یا نبودن- ضرورت انتخاب ماست
سمبل آذربایجان استقامت پایداری برای بودن است و این سمبل را آذربایجان باجان سختی تزیین قامت خویش نموده است. امروز ساده‌انگاری و رئالیستی اندیشیدن برای بقای آذربایجان یا خودفریبی است یا جهالت. ما در این برهه تاریخ حق نداریم آنچه آذربایجان در طول تاریخ به هزار جان‌سختی اندوخته است و ذخیره نسل‌های آینده خویش نموده است با بی‌مسئولیتی آنرا هزینه راحت‌طلبی و یا خوش‌باوری خویش بنماییم . تاریخ رد پای یک ملت درگذشته است، تاریخ شناسنامه ملت‌هاست، تاریخ هویت ملت است، تاریخ میراث گران‌بهایی و خونبهای گذشتگان ملت‌هاست و به این سادگی به ارث نمانده است. برای ناستودگان تاریخ جز لعن و نفرین چیزی در تاریخ باقی نخواهد ماند. تاریخ دست رنج انسان‌هایی است که باتمام کمبودهای معیشتی در قهقرا زندگی کردند اما میراث گران‌بهایی را به آیندگان به ارث گذاشتند و برای ذره‌ذره آب و خاک و فرهنگ آن جانها داده‌اند و با خونشان جای‌جای جغرافیای وطن را آبیاری کرده‌اند. ما امروز وارث این خون‌بهاییم و حق نداریم آنرا برای راحت‌طلبی خود یا برای منافع شخصی طیفی که حتی حاضر نیستند بخاطر آذربایجان سر ناخن انگشت خویش را هدیه کنند، منافع آذربایجان را بخاطر آنها به حراج بگذاریم و یا آنرا بدست شیادانی معامله‌گر بسپاریم. امروز ازیک‌طرف دست رقیب را در دست دارند و از طرفی دیگر برای ما لالایی مرگ خاموشی می‌خوانند. شرف و حیثیت هر ملت درگرو پاسداشت تاریخ خود و گذشتگان خویش است هر ملتی به این دست آورد نگاه سهل‌انگارانه داشته باشد، هم خود و هم تاریخش در قعر خاک مدفون خواهد شد. امروز اگر فرصت و توان داریم از این میراث گرانقدر باتمام وجود دفاع کنیم چون با ملاحظات امروزی اگر روزی این توانمندی به‌هرتقدیر و طریق از ما سلب شود و در نقطه‌ضعف قرار بگیریم باتمام قساوت در قهر غضب روزگار گرفتار خواهیم شد. فرصت امروز به فردا سپردن دیگر خیلی دیر و دور خواهد بود. امروز هرکدام از این تقابل‌ها هریک از این جریان‌های انتخاباتی محک بزرگی است برای بیداری ملت ما از این عالم خواب‌وبیداری، و امتحانی است از توانمندی ما برای هستی و نیستی و معیاری است برای بودن و نبودن و یا ماندن و یا حذف شدن در قعر تاریخ. ما نباید خودمان، خودمان را خلع سلاح کنیم ما خودمان برای خودمان بی‌حسی و بی مسؤولیتی نباید تزریق کنیم ، زندگی مبارزه است برای بودن یا نبودن. ما حتماً باید ابزار مبارزه برای زندگی کردن به شیوه و شگرد امروزی را بشناسیم و با حس مسئولیت برای زنده ماندن و تقسیم این حس در بین ملت خویش را بدانیم و همه را از بی مسؤولیتی و بی‌خاصیتی بر حذر بداریم تازنده بمانیم و هم حیات خویش و هم ادامه حیات آتی را به نسل‌های آینده با تضمین به ارث بگذاریم و الا جز لعن و نفرین در پی خویش نخواهیم داشت. اسفندیار حاجیلو پژوهشگر تاریخ
