اسفند ۶۴ بود که علیرضا شهید شده بود و منتظر تشییع جنازه بودیم. | وقایع :: آذری‌جهرمی
اسفند ۶۴ بود که علیرضا شهید شده بود و منتظر تشییع جنازه بودیم. سر کوچه‌مون حجله بسته بودن و یک ضبط صوت آوای حاج صادق آهنگران رو پخش می‌کرد:
«علی نور بصرم، ستاره سحرم، چگونه نعش تو را بابا، به سوی خانه برم»
من که ۴ سال بیشتر نداشتم، فکر می‌کردم این نوحه که علی داشت رو برای برادرم خوندن، از دیگر برادرم می‌پرسیدم نعش یعنی چی و اونم برای دست به سر کردن یک جوابی داد.
رفتم از بابام پرسیدم، نعش یعنی چی؟ پرسید چطور؟ منم که اون شعر رو از حفظ کرده بودم با همون لحن خوندم. بقیه‌ش رو خودتون میتونید حدس بزنید که چه اتفاقی افتاد و چه حالی به پدرم که داغدار علی خودش بود دست داد. حالا حس امام حسین(ع) در زمان حضور بر پیکر علی اکبر(ع) چی بوده رو خدا می‌دونه.
علیرغم همه این مصیبتهای بزرگ، تصور می‌کنم بزرگتر از داغ علی اکبر و علی اصغر و عباس و اصحاب و انصار علیهم السلام برای امام حسین(ع)، مصیبت بزرگتری سنگینی می‌کرد و آن هم تاویل دین بود.
تاویل نادرست دین رو جای اصل دین جا زدند و یکی از آثار اون این بود که با تفسیرهای کج اندیشانه از دین، حسین(ع) و یارانش رو با صدور فتوای دینی سر بریدند. تاویلی که متاسفانه در همه اعصار وجود داره و کمتر کسی برای این مصیبت عزاداری می‌کنه.
امروز، روز هشتم محرم و روز معروف به جوان رعنای بنی هاشم، حضرت علی اکبر است. مصیبت رو به حضرت صاحب الزمان(ع) تسلیت می‌گم. عزاداریهای همه قبول. ان‌شالله با شفاعت خاص امام حسین و عنایت خداوند متعال به تلاشهای کادر درمان، بیماری کرونا ریشه‌کن بشه و زندگی مردم به شرایط عادی برگرده. آمین
@azarijahromi
