آواز آب و عالم خاموش سنگها یعنی چکامه های من و گوش سنگها تکرار تلخ خاطره ی جنگ سنگ و آب چون داغ، مانده بر لب خاموش سنگها آئینه ها شکست خود از یاد برده اند آسوده خفته اند در آغوش سنگها نفریبدت که جامه ی سبز بهار نیست گلسنگِ شانه های شنل پوش سنگها هرگز چو جویبار به دریا نمی رسند پا بستگان کوچه ی مفروش سنگها گر کوه، رود بود طبیعت نمی گذاشت بار گران حادثه بر دوش سنگها ای روح آبهای مهاجر مرا ببر از این دیار دیر فراموش سنگها بهمن جمال شعر ببین در زلال آب آئینه نیست، چهره ی مخدوش سنگها بهمن رافعی بروجنی⚘⚘⚘ @bahmanrafeii از مجموعه غزل" اگر این ماهیان رنگی نبودند" 453 views21:25
