بمان میهن داغدارم بمان
بمان میهن داغدارم بمان
به اشک دل سوگوارم بمان
گر اشکی تورا مانده در این ستیز
به اوراق تاریخ خونین بریز
که تاریخ هم بر تو گریان شود
چو من برگ برگش پریشان شود
بمان ای پریشان تر از بخت من
چو خواهی بمانم بمان ای وطن که ایران بسی امتحان داده است
بس افتاده است و بس ایستاده است
اگر گفته گو ها ز افتاده گیست همین خود سر آغاز ایستاده گیست
《رها☆تر☆از☆رهایی》
داریوش
