توکل یعنی به خدمت گرفتن تمامی نیروهای غیب و شهود.
آن که به خدا توکل کند،
هستی با تمام قوایش در خدمت اوست.
چنین کسی تنها نیست اگر چه در بیابانی خشک و بی آب و علف باشد.
و نشانه ی توکل، پذیرش و تسلیم در برابر اراده ی اوست.
و از آنجا که اراده ی او جز خیر و صلاح نیست،
توکل کننده همواره در حوزه ی خیر بسر می برَد.
هر چه پذیرش و تسلیم بیشتر باشد، توکّل از اقتدار و نور بیشتری برخوردار است.
با توکّل، تو "کل" می شوی!
و آن که کل شود، عملاً از کل برخوردار شده است.
ومَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ
@baraye_dele_khodam
