#بحارالاشعار #امام_حسن__ع__روضه مردِ غریبِ شهر که نیلی است پیکرت آهسته تر شد از چه نفس های آخرت؟ باور کنم در آن وطنِ مادریِ تو یک مرد هم نبود شَوَد یار و یاورت ؟ خاکم به سر که خانه شده قتلگاهِ تو خاکش به سر که قاتلِ تو بوده همسرت چون تِکّه پاره ی جگرت را به طَشت دید آهی کشید از دل و می گفت خواهرت: ای بعدِ مادر و پدرم سَرپناهِ من آورده زَهرِ سوده ی دشمن چه بر سرت؟ گفتی: زمانِ مرگِ تو بوده به کوچه ای روزی که بود دستِ تو دَر دستِ مادرت روزی که پیشِ چشمِ تو آئینه ی رسول افتاد روی خاکِ مدینه برابرت خون می چِکد زِ گوشه ی لبهای تو ولی تصویرِ کربلاست در آن دیده ی ترت معلوم شد فراقِ تو داغی عَظیم بود با سوگنامه ای که سُروده برادرت عَبّاس با حُسین، چگونه کِشیده اند هفتاد تیرِ تیزِ جَفا را زِ پیکرت ؟ حالا تویی و آن کَرَمِ بی نهایَتَت حالا منم گدای قدیمیِ این درت یک لُقمه نان دَهی ندهی شُکر می کنم ما را نوشته اند: بمانیم نوکرت یک روز اگر که گُنبَدِ زردَت بَنا شود می خواهم از خُدای تو، باشَم کبوترت رضا رسول زاده امام حسن (ع) روضه https://www.beharalashar.ir @beharalashar 113 views02:30
