رندی حافظی و یلدای آزادی! این‌که اگر شب یلدا را در این شرایط | Behzad Mehrani- بهزاد مهرانی ✌️
رندی حافظی و یلدای آزادی!
این‌که اگر شب یلدا را در این شرایط گرامی بداریم به خون شهیدان انقلاب ملی ایران خیانت کرده‌ایم و یا اگر برگزار نکنیم یعنی خیلی دلسوز وطن هستیم یک دوگانه‌ای است که می‌تواند بین بدنه اجتماع و در میان فعالان سیاسی شکاف ایجاد کند و آن‌که از این دودستگی سود می‌برد جمهوری‌اسلامی است.
نکته دیگر این‌که اگر کسانی بوده‌اند در این‌که «ایرانیان در گذر تاریخ، از سیطره‌ی مادی و معنوی هجوم اعراب حجاز و مغولان و… با صلابت و سرسختی عبور کرده‌اند»، شک داشته باشند، با دیدن رشادت‌های جوانان ایران امروز که زیر سیطره و سلطه حکومت تمامیت‌خواه، انسان‌کش و کودک‌کش زندگی کرده‌اند اما به همه آن نه گفته‌اند و جان پای کار گذاشته‌اند، به درستی آن پی خواهد برد.
یکی از ویژگی‌های این صلابت ایرانیان که ریشه در فرهنگ خسروانی دارد، ترویج شادی و زندگی در برابر عزا و مرگ است. بی‌هوده نیست که یکی از واژه‌های سه واژه یکی از شعارهای مهم انقلاب ملی، «زندگی» است و پاس‌داشت زندگی در دل تلخی‌ها و تیرگی‌ها است. این نگاه به زندگی در «رندی حافظی» مستتر است؛ نگاهی که نصیحت می‌کند که با «دل خونین»، «لب خندان» بیاورید: با دل ِ خونین لب ِ خندان بیاور همچو جام!
و همین رندانگی است که که دشمن جان آن‌هایی که خون به دل ما کرده‌اند: در روی کسی که می‌خورد خون دلم می‌خندم از میان جان چون ساغر
و هوشمند آن کسی است که حال این مردم را در این سال‌ها و ماه‌ها و روزها می‌داند و این «سرخی روی» در شب یلدا را حمل بر «طرب» نمی‌کند و به «خون دل»ها واقف است:
به طرب حمل مکن سرخی رویم که چو جام خون دل عکس برون می‌دهد از رخسارم
وصیت قهرمان ملی مجیدرضا رهنورد چه بود؟
این‌که در مراسم ختمش جز به شادی نرود و از غزا و ناله و نماز خبری نباشد.
مگر ندیدیم که بیش‌تر بچه‌های ما که جان بر سر انقلاب ملی گذاشتند فیلم و عکسی به هنگام رقص دارند؟
شب یلدا را به یاد مهسا، نیکا، خدانور، مهرشاد، ابوالفضل و همه زنان و مردان قهرمان ایران برگزار می‌کنیم و می‌دانیم که «صحبت حُکّام ظلمتِ شبِ یلداست» و خورشید آزادی بر سرزمین ایران تابیده خواهد شد: نور ز خورشید جوی بو که برآید
