چه کسی میداند، که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهایی؟ چه کسی می د | لقمه ای از ملکوت
چه کسی میداند، که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهایی؟ چه کسی می داند، که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟ پیله ات را بگشا، تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی! ازصداي گذرآب چنان فهمیدم تندتر ازآب روان، عمرگران میگذرد. زندگی رانفسی، ارزش غم خوردن نيست! آرزویم این است، آنقدرسيربخندي كه ندانی غم چيست! .... سهراب سپهری https://goo.gl/XWVnll
