در گذشته او را فردی مقابل ایالات متحده و ضد اشغالگری استعمار می دیدند چراکه او وفاداران به پدرش را سازماندهی و سپس با حمایت ایران مسلح کرده بود، اما پس از شکل گیری دولت فدرال عراق و کم رنگ شدن حضور نیرو های آمریکایی، او وارد مرحله جدیدی از زندگی خود شد، او قصد داشت تا یک عراق مقتدر را به وجود بیاورد، تا اینجای کار ایران با او مخالفتی نداشت، اما وی این اقتدار را در گروی حاکم شدن خود می دید از طرفی او معتقد بود هدف وسیله را توجیه می کند بنابراین با گروه های مختلف وارد کنشگری مثبت شد و حتی او دسته های سیاسی وابسته به غرب را وارد جناح خود کرد تا بتواند با خیال راحتی اوضاع را برای به قدرت رسیدن خود هموار سازد، اما در این میان ایران نمی پسندید که گروه های وابسته به غرب در عراق روی کار باشند چراکه غرب مانع اتصال ایران به مدیترانه خواهد شد و عراق تنها شاهراه موجود است.
از این رو استراتژيست ها دریافتند مسئله صدر اقتدار عراق نیست، بلکه حاکم شدن خودش است، او قدرت را فقط برای خود می خواست و روز به روز با انتخاب های غلطش این مسئله را روشن تر می کرد، از طرفی با هر تعاملی مخالف بود و اجازه پایدار شدن شرایط سیاسی عراق را نمی داد.
این مهم ترین عامل حل نشدن مشکلات عراق پس از شکست داعش بود، صدر با تاکید روی فرد خودش در دو حوزه مرجعیت دینی و حاکمیت سیاسی به دنبال انحصاری کردن قدرت بود، اما ایران که می دانست این نگرش باعث بازگشت صدامی دیگر در منطقه می شود، به مخالفت با وی برخاست!
بنابراین می توان گفت با تلاش های متعدد سردار قاآنی و دست رد او بر پیشنهادات این بزرگمرد اسلام، همچنین عدم پذیرش گزینه هایی چون سازش با دیگر گروه های شیعی و امتناع از پذیرش نخست وزیر جدید انتخاب شده توسط گروه های متحد شیعی دیگر، تنها راه باقی مانده حذف او از جهان سیاست بود.
چراکه صدر از کنترل خارج شده بود و هرلحظه احتمال آن می رفت که با ایجاد یک جنگ داخلی سبب تجزیه عراق به سه کشور شود، اول کردستان مستقل می شد و همزمان با آن یونان به ترکیه حمله می کرد و با تمرکز ترکیه در جبهه غربی کرد ها شرق ترکیه را جدا می کردند!
با تجزیه شرق ترکیه، کرد های تجزیه طلب امنیت مرز های غربی کشورمان را مختل می کردند، از سمتی دیگر مهره های وابسته به غرب در قبایل سنی عراق دست به کار می شدند و سریعا کشور سنی جدیدی به وجود می آمد و ارتباط ایران با شامات قطع می شد!
با قطع ارتباط ایران با مدیترانه شرقی، رژیم صهیونیستی مستقر در فلسطین، شروع به پیشروی در محور سوریه_لبنان می کرد و از محاصره خارج می شد، از طرفی اردن با اعلان جنگ در قدم اول تا سی کیلومتر در خاک سوریه نفوذ می کرد و می شد آنچه نباید به وجود می آمد!
جمهوری اسلامی ایران باید کاری می کرد تا خونی به ناحق ریخته نشود، اینجا بود که آیت الله حائری علیه رحمة با یک فداکاری تاریخی، نقشه مقتدی صدر برای کسب مرجعیت دینی را به هم زد و وجهه غیردینی و حتی ضد دینی صدر آشکار شد! اکنون آیت الله خامنه ای رهبر سه کشور ایران، عراق و لبنان است!
این اتفاقاتی که اکنون در حال رخ دادن است و این‌حجم از خون هایی که در عراق ریخته می شود، تقصیر نظام جمهوری اسلامی ایران نیست بلکه این مقتدی صدر است که با زیاده خواهی های خود و خودبزرگ بینی هایش عامل آن شده است، او تنها کسی است که باید پاسخگو باشد!
قطعا شورشیان و وابستگان نظامی به جریان صدر در میان مدت سرکوب خواهند شد و با هرگونه فعالیت آنها در این ایام انحراف تفکری این جریان بیشتر از هر زمانی آشکار خواهد شد، هرچند تا مقتدی زنده است هرلحظه امکان نا امنی وجود دارد، اینبار نه یک وهابی بلکه یک شیعه عامل آن خواهد بود.
