خاوران، سمبل جنبش دادخواهی مردم ایران است منصوره بهکیش ا | بيدارزنى
خاوران، سمبل جنبش دادخواهی مردم ایران است
منصوره بهکیش
از متن: «در تیرماه سال ۱۳۶۰ پیکر تعدادی از زندانیان سیاسی اعدام شده «سازمان پیکار» را برای اولین بار به خاوران بردند و در خاوران مخفیانه و به دور از چشم خانواده‌ها در گورهای فردی زیر خاک پنهان کردند. همان اوایل پاسداران به ماشین یکی از خانواده‌ها حمله کردند و شیشه‌ی ماشین‌شان را خرد کردند.
پیکر «سعید سلطان پور»، «تقی شهرام» و چند نفر دیگر از فعالان سیاسی اعدام شده چپ را از بهشت زهرا به خاوران منتقل کردند و خانواده‌ها هر جمعه به خاوران می‌رفتند و این‌گونه بود که مقاومت خانواده‌ها در خاوران شروع شد. از همان روزهایی که عزیزان ما را هر روز به وحشیانه‌ترین شکل ممکن در خیابان‌ها و در خانه‌ها می‌گرفتند و بدون محاکمه عادلانه، همان شب یا در زمانی بسیار کوتاه در زندان‌ها زیر شکنجه می‌کشتند یا تیرباران می‌کردند.
در اوایل دهه‌ی شصت، تنها نشانی که به خانواده‌ها برای دفن عزیزان‌شان در گورهای فردی خاوران در قطعه‌ی پایینی می‌دادند، این بود که شماره‌هایی بر دیوار می‌نوشتند و شفاهی به خانواده‌ها می‌گفتند که چند قدم به جلو یا راست و چپ بروند تا به گور عزیز خود برسند. برخی خانواده‌ها تن به خطر می‌دادند و چندین گور را مخفیانه و شبانه می‌کندند تا عزیز خود را بیابند و نشانی بر آن بی‌نشانان بگذارند و این نشانه‌ها را نیز پاسداران و سایر نیروهای اطلاعاتی و امنیتی بارها تخریب کردند...
ما را از دیوارهای بتنی بلند و زشت و دوربین‌های مدار بسته‌ی سر به فلک کشیده‌تان در اطراف و داخل خاوران نترسانید. خاوران؛ پیکر عزیزان ما را در گورهای فردی و جمعی در دل خود دارد و همواره زنده است و به هیچ طریقی نمی‌توانید آنجا را محو و نابود کنید، حتی اگر استخوان‌های عزیزان ما را برده باشید. خاوران؛ تاریخ ۴۱ ساله‌ی سرکوب‌های وحشیانه و مداوم شما برای محو آثار جنایت‌های‌تان است و ما شاهد بود‌ه‌ایم و هیچ‌گاه فراموش نخواهیم کرد و باید پاسخ‌گو باشید. خاوران؛ تاریخ ۴ دهه مقاومت‌های پیگیرانه و شجاعانه مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر دادخواهان را در دل خود دارد و آرام نخواهیم نشست و تا روشن شدن حقیقت و برقراری عدالت دادخواه خواهیم بود.
خاوران، نه تنها در دل تمام خانواده‌های خاوران و فعالان سیاسی و اجتماعی در ایران، بلکه در دل تمام خانواده‌های خاوران و دیگر خانواده‌های دهه شصت و فعالان سیاسی و اجتماعی ایرانی در سراسر دنیا جا دارد و زنده است و حکومت نمی‌تواند آثار جنایت‌هایش در خاوران و دیگر گورهای بی نام و نشان در سراسر ایران را پاک کند. خاوران دیگر تنها نیست که صدای اعتراض ما خانواده‌ها در میان خودمان محدود بماند، بلافاصله پخش و نشر شده و به سراسر دنیا می‌رسد».
