تامل برانگیز داروين در نظریه تکامل می‌گوید: حيات از اَشكال سا | Biohazard
تامل برانگیز
داروين در نظریه تکامل می‌گوید: حيات از اَشكال ساده‌تر به‌سوی اَشكال پيچيده‌تر حركت می‌كند.
آیا چيزی به نام شكل ساده حيات وجود دارد؟! بیایید نگاهی بیاندازیم، ساده‌ترين سلول مانند باكتری، به گونه‌ای باورنكردنی پيچيده است. آنچه كه سلول‌های ساده ناميده می‌شود، شامل DNA و RNA و پروتئين است كه به يكديگر وابسته و مرتبط هستند. در واقع، تمام سيستم‌های بيوشيميايی و فيزيولوژيكی به يكديگر وابسته هستند، پس اين تصور تكامل‌گرايان كه اندام‌ها به‌گونه‌ای مستقل تحول می‌يابند، پذيرفتنی نيست.
حتی طبق علم زيست شناسی مولكولی در سطح بيوشيمی نيز شكل ميانی وجود ندارد.
به اين ترتيب، مثلا پروتئين‌ها هيچگاه از يک مرحله تا مرحله ديگر تحول نمی‌يابند، بلكه هميشه از نوع تا نوع ديگر تحول پيدا می‌كنند. پروتئين‌ها از اسيد آمينه درست شده‌اند. اگر آنها را مانند مهره‌های رنگی در يک گردنبند تصور كنيم، طبق نظر تكامل‌گرايان، پروتئين وقتی به انواع پيشرفته‌تر تبديل شود، بايد مهره‌ای به اين "گردنبند" پروتئينی اضافه شود. بنابراين، بايد انتظار داشت كه در جانداران پيشرفته‌تر، مهره‌های بيشتری در گردنبند پروتئينی وجود داشته باشد. اما در عمل اينطور نيست. مثلا بياييد انسان را با دو نوع ماهی مقايسه كنيم (با توجه به اينكه ماهی در طرح تكاملی، پيش از انسان به وجود آمده) ماهی بدون آرواره (كه در سير تكامل بسيار قديمی‌تر است) و ماهی آرواره‌دار كه جديدتر است، با كمال تعجب می‌بينيم كه پروتئين موجود در هموگلوبين انسان به پروتئين ماهی بدون آرواره بيشتر شبيه است تا به ماهی آرواره‌دار، در حاليكه طبق نظر تكامل‌گرايان باید عكس اين باشد.
