تا زمانی که ما * کمترین انتقادی را توهین به خود تلقی می‌کنیم | کمپین مبارزه با بی‌شعوری
تا زمانی که ما
* کمترین انتقادی را توهین به خود تلقی می‌کنیم،
* از شنیدن تعریف و تمجید لذت می‌بریم و با تعریف و تمجیدهای افراطی از دیگران بت می‌سازیم،
٭ دیگران را مسئول ضعف‌ها و شکست‌هایمان می‌دانیم و مسئولیتی در قبال آنها به عهده نمی‌گیریم،
* به جای تلاش در ارتقای خود، موفقیت‌های دیگران را ناچیز و حقیر می‌شماریم،
٭ به سرعت دیگران را قضاوت می‌کنیم و به آنها برچسب می‌زنیم، * با دیدن یک خصلت ناپسند (از دید خودمان) در یک شخص، بر ویژگی‌های خوب او نیز خط بطلان می‌کشیم و شخصیتش را زیر سوال می‌بریم،
٭ عقیده مان را به ضعیف‌تر از خود تحمیل می‌کنیم،
٭ اشتباه و خطای خود را نمی‌پذیریم و معذرت خواهی برایمان مشکل است،
٭ میزان آبرو را در گروی مقدار ثروت، مقام و موقعیت اجتماعی خود و دیگران می‌دانیم،
٭ کارها را جدی نمی‌گیریم و از انجام وظیفه شانه خالی می‌کنیم،
٭ تمایل به دخالت در زندگی یکدیگر داریم،
* از آداب و رسومی دنباله روی می‌کنیم که دیگر دلیلی عقلی و منطقی برای انجامشان نداریم،
٭ افراد را به دلیل سن، جنس، قومیت، لهجه و در یک کلمه، بخاطر شبیه نبودنشان به خودمان مورد تمسخر قرار می‌دهیم،
* خانه‌ی خودمان را تمیز نگاه می‌داریم اما برای نظافت و بهداشت مکان‌های عمومی ارزشی قایل نمی‌شویم،
٭ حرفهای دیگران را بدون تحقیق در مورد درستی آنها قبول کرده و به سایرین منتقل می‌کنیم،
٭ منافع خودمان را بر منافع جمع ترجیح می‌دهیم،
* عادت به گفت و شنود آرام و مسالمت آمیز نداریم،
٭ غیبت می‌کنیم، تهمت می‌زنیم و شایعه می‌سازیم،
* و .......
اگر چنانچه به جای افرادی که اکنون در مصدر قدرت اند بنشینیم، بهتر از آنها عمل نخواهیم کرد، حتی اگر واجد بالاترین درجات علمی از معتبر‌ترین دانشگاه‌ها و در رده‌ی برجستگان فکری و علمی جامعه باشیم و عناوینی چون دکتر، مهندس، استاد و غیره را با خود حمل کنیم. رسیدن به آنچه که آرزویش را داریم، نیاز به تغییر ذهن ما، نحوه تفکر ما و اعمال و رفتار ما دارد و این کاری بس زمان بر و دشوار است.
فرهنگ، واکسن نیست كه بتوان آن را به همه تزریق کرد؛ به طورى كه پس از آن و در مدت كوتاهى همگى ما تغییر ماهیت بدهیم؛ قانون را مراعات كنیم، بله قربان گویی و چاپلوسی را کنار بگذاریم، به حق یكدیگر و اقلیت‌‌ها و آنانی که مانند ما نیستند احترام بگذاریم، اشتباهاتمان را بپذیریم، صراحت و صداقت را در گفتارمان بیابیم، انتقادها را با روى خوش پذیرا شویم، با جدیت و كوشش كار كنیم، مصالح عموم را بر منافع خود ترجیح دهیم و ...
وضعیت نابسامان فعلی (اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، زیست محیطی، آموزشی و اخلاقی) به هیچ وجه قابل دفاع نیست، اما تغییرات اساسی در کل جامعه، بدون تغییر در فرد فرد ما صورت نخواهد گرفت، تغییری که از طریق آگاهی ما از وجود این ویژگی‌ها در خود و تلاش برای تعدیل یا از بین بردن آنها امکان‌پذیر خواهد شد.
