تا آخرين نفس با استقلال قرار نيست هيچ مربى يا بازيكنى هميشه | هواداران قديمى استقلال
تا آخرين نفس با استقلال
قرار نيست هيچ مربى يا بازيكنى هميشه در يك تيم ( بخوانيد استقلال ) بماند ، هر آمدنى رفتنى هم دارد ولى "چگونه رفتن" و "چه زمانى رفتن" تاثير مهمى در حس و قضاوت ما نسبت به آن شخص دارد . فرهاد مجيدى يك تنه ركورددار رفتن و بهتر است دقيق تر بگوييم "رها كردن" استقلال است( چه در زمان بازى و چه مربيگرى )و از آن مهمتر اينكه با اين رها كردنها در بدترين زمان ممكن ركورددار خراب كردن شاديهاى هواداران استقلال هم است ، دو مورد آخر ؛ ٢ سال قبل فقط چند ساعت! بعد از حذف پرسپوليس در جام حذفى او استعفا داد و شادى هواداران را خراب كرد و جام حذفى را هم از استقلال گرفت و امسال هم كه شب جشن قهرمانى عملا ( عليرغم داشتن قرارداد ٣ ساله ) استقلال را رها كرد و چند روز بعد رسما استعفا داد و نوشت كه بخاطر پيشرفت استقلال را رها كرده و جالب اينكه طبق معمول وعده بازگشت هم داده!! اين رهايى در پايان تنها فصلى كه مجيدى بطور كامل سرمربى استقلال بود اتفاق افتاد! اينبار بر خلاف دفعه قبل حتى مديريت بهانه اى به دست او براى جدايى نداده بود.
بيش از چهار دهه است كه طرفدار دو آتشه استقلالم ، هنوز موقع بازيهاى استقلال مثل جوانيهايم بالا و پايين مى پرم و حرص مى خورم و شادى مى كنم، هنوز تارهاى صوتى ام زخمى فريادهايم در استاديوم در شب جشن قهرمانى براى استقلال و سرمربى ركوردسازش فرهاد مجيدى است ، گلها و بازيهاى درخشانش در زمان بازى در استقلال را هم محال است بتوان فراموش كرد، با خاطره سازيهاى درخشانش كيف مى كنم ولى ... استقلال "محله برو و بيا " نيست ، حتى اگر آب حيات استقلال در دستان او باشد هرگز نبايد روزى به استقلال برگردد ، چون او بارها ثابت كرده كه خراب كردنِ خواسته و شادى هواداران در مقابل خواسته هاى فردى اش كوچكترين اهميتى برايش ندارد، فرهاد مجيدى تمام افتخاراتش را از استقلال دارد نه برعكسش، "مكتب استقلال " تاريخ سازان بزرگى داشته است كه وفادارى به تيم و پشت نكردن به هواداران برايشان اصل اول بوده ؛ سرآمدشان منصور پورحيدرى كه در كسب دو ستاره آسيايى استقلال سهم بزرگى داشت و تيم ملى را بخاطر استقلال رها كرد و" تا آخرين نفسهايش با استقلال بود" ، يادشان گرامى و راهشان پر رهرو.
