تغییر پذیری مغز ـ و رابطه‌ی آن با مرتبط بودن مسائل ـ چه اهمیتی | 📚 کتابخوانی 📚
تغییر پذیری مغز ـ و رابطه‌ی آن با مرتبط بودن مسائل ـ چه اهمیتی از نظر آموزش کودکان ما دارد؟ در نظام سنتی آموزش، معلم بی وقفه درس می‌دهد و و حتی ممکن است مطالب را به صورت نکات فهرست شده بر روی اسلاید آموزش دهد. این برای تغییرات مغزی بهینه نیست، زیرا دانش آموزان همراه نیستند، و بدون التزام، شکل پذیری مغز بسیار کم است یا اصلا اتفاق نمی‌افتد. اطلاعات بر جا نمی ماند.
ما نخستین نسلی نیستیم که این مشاهده را به عمل آورده‌ایم. یونانیان باستان آن را متوجه شده بودند. آن‌ها که ابزارهای مدرن علوم اعصاب را در اختیار نداشتند ولی چشم تیزبینی داشتند، چندین سطح متفاوت برای یادگیری تعریف کردند. بالاترین سطح که بهترین یادگیری در - زمانی حاصل می‌شود که آموزنده متعهد، کنجکاو، و علاقه‌مند باشد. ما از دیدگاه امروزی خودمان می‌گوییم که فرمول خاصی از میانجی‌های عصبی برای اتفاق افتادن تغییرات عصبی لازم است، و آن فرمول با تعهد، کنجکاوی، و علاقه همبستگی دارد.
ترفند برانگیختن کنجکاوی در بافت چندین مورد از شکل‌های سنتی آموزش قرار گرفته است. مثلاً طلاب مذهبی یهودی برای مطالعه‌ی تلمود، دو به دو می‌نشینند و پرسش‌های جالبی از یکدیگر می‌پرسند. (چرا نویسنده از این کلمه‌ی خاص استفاده کرده است؟ چرا این دو عالم شرح متفاوتی ارائه کرده‌اند؟) همه چیز به صورت پرسش مطرح می‌شود، و نفر دیگر را بر آن می‌دارد که به جای حفظ کردن، در بحث مشارکت کند.
با آنکه این ساختار مطالعه قدمتی باستانی دارد، ولی من اخيراً وب سایتی را دیدم که «پرسش‌های طلبه‌ای» درباره‌ی زیست شناسی میکروبی مطرح می‌کرد: «با توجه به اینکه هاگ‌ها نقش مؤثری در تضمین بقای باکتری‌ها دارند، پس چرا همه‌ی گونه‌ها هاگ نمی‌سازند؟» «آیا مطمئن هستیم که حیات فقط شامل سه حوزه (باکتری‌ها، آرکئون‌ها، و ئوکاریوت‌ها) است؟» «چگونه است که پپتیدهایی که با آنزیم ساخته می‌شوند، ظاهراً به درستی دور هم پیچیده نمی‌شوند تا پروتئینی با اندازه‌ی مشابه را ایجاد کنند؟» این سایت صدها پرسش از این نوع دارد، که موجب مشارکت فعال خوانندگان می‌شود، به جای اینکه صرفاً پاسخ‌ها را به آن‌ها ارائه کند. به طور کلی، به همین خاطر است که پیوستن به گروه‌های مطالعه مفید است: این روش، از حسابان گرفته تا تاریخ، موجب فعال شدن سازوکارهای اجتماعی مغز برای برانگیختن مشارکت می‌شود.
در دهه‌ی ۱۹۸۰، آیزاک آسیموف نویسنده‌ی مشهور مصاحبه‌ای با مجری تلویزیونی بیل مویرز انجام داد. آسیموف محدودیت‌های نظام آموزشی سنتی را به روشنی می‌دید :
امروزه چیزی که مردم به آن تحصیل می‌گویند، به اجبار به شما تحميل می‌شود. همه را مجبور می‌کنند که چیزهای یکسانی را در زمان یکسانی با سرعت یکسانی در کلاس یاد بگیرند. ولی افراد با هم متفاوت‌اند. برای بعضی‌ها سرعت کلاس زیادی تند است، برای بعضی‌ها زیادی کند، و برای بعضی‌ها راستای حرکت آن اشتباه است.
آسیموف ایده‌ای برای فردی سازی آموزش داشت. با آنکه جزئیات آن را بررسی نکرده بود، ولی نگاهی دورنگر به آینده داشت و اینترنت را هم پیشگویی می‌کرد:
به همه باید شانسی داده شود... تا از همان ابتدا علایق خود را دنبال کنند. و همه‌ی چیزهایی را که به آن علاقه مند هستند، از همان خانه‌ی خودشان دریافت کنند، با سرعتی که برایشان مناسب است، و در زمانی که خودشان می‌خواهند ـ به این ترتیب، همگان از تحصیل لذت خواهند برد.
خرید کتاب مغز پویا
کتاب : #مغز_پویا | نویسنده : #دیوید_ایگلمن | ترجمه : #قاسم_کیانی_مقدم | صفحهٔ 181 و 182 و 183 | انتشارات مازیار
