می‌توان به عنوان جمع بندی اینترفرون‌ها را 'قلب سیستم ایمنی در | 📚 کتابخوانی 📚
می‌توان به عنوان جمع بندی اینترفرون‌ها را "قلب سیستم ایمنی در پاسخ‌های ضد ویروس کرونا“ نامگذاری نمود و تردیدی وجود ندارد که در غیاب اینترفرون‌ها تقریباً سیستم ایمنی انسان در مقابل کرونا ویروس کم دفاع(نه بی دفاع) می‌شود. حال چه عاملی می‌تواند موجب شود این پروتئین ارزشمند در انسان یا ساخته نشود، یا مقدار تولید آن کاهش یابد و یا عملکرد آن موثر نباشد؟
پاسخ: استرس، ترس، وحشت. (مثلث وسواس و استرس و اضطراب) همانطور که ذکر شد مقابله با ویروس‌های RNA دار بسیار وابسته به وجود اینترفرون‌ها بوده و تحقیقات متعددی بیانگر این موضوع بوده که استرس با کاهش میزان اینترفرون موجب تشديد وخامت بیماری در عفونت‌های ناشی از ویروس‌های RNA دار مانند آنفولانزا و کرونا می‌شود.
اهمیت اینترفرون در جلوگیری از ابتلای به کرونا به اندازه‌ایست که تحقیقات متعددی نقص ژنتیکی در افراد را علت اصلی وخامت عفونت ویروسی به شمار آورده است. استرس در درجه اول موجب افزایش میزان کورتیزول به طور کلی موجب بروز ضعف در تمام اجزای مفید سیستم ایمنی می‌شود و به نوعی یک سرکوب ایمنی سرتاسری و سیستماتیک در بدن ایجاد می‌نماید، و در درجه دوم مقادیر بالای کورتیزولی که در هنگام استرس تولید می‌شود با مهار پروتئین واسطه MAV موجب مهار فاکتور پراهمیت IRF3 می‌شود به طوری که در نتیجه این اتفاق پروتئین ارزشمند اینترفرون ساخته نشده و شانس بقاء و بیماری‌زایی ویروس افزایش می‌یابد.
در یک مطالعه حیوانی تعدادی از موش‌های آزمایشگاهی را به دو گروه تقسیم کرده و گروهی در معرض استرس و ویروس آنفولانزا قرار دادند و گروه دیگر را بدون استرس در معرض ویروس آنفولانزا قرار دادند و پس از مشاهده علائم بیماری از جمله کاهش وزن و علائم تنفسی ریه موش‌های را مورد بررسی قرار دادند.
نتیجه تکان دهنده بود! در موش‌هایی که ویروس و استرس را به صورت همزمان تجربه کرده بودند هم تعداد ویروس یافت شده در ریه‌ها بیشتر بود و هم میزان التهاب در ریه به مقدار چشمگیری افزایش یافته بود. به بیان ساده ترکیب استرس و ویروس، تخریب ریه‌های موش را چند برابر کرده بود و مرگ و میر در گروه پر استرس بسیار بیشتر از گروهی بود که بدون استرس در معرض ویروس قرار گرفته بودند.
نتیجه می‌گیریم استرس و وحشت در واقع قطعه مکمل عفونت‌های ویروس‌های RNA دار مانند آنفولانزا و کرونا بوده و در غیاب استرس ممکن است حتی در صورت برخورد با ویروس سیستم ایمنی مقتدرانه ویروس را حذف کرده و فرد چیزی بیش از یک سرماخوردگی ساده را تجربه نکند.
در واقع یکی از دلایلی که موجب می‌شود بیماری کرونا در برخی از افراد بسیار ساده در حد سرماخوردگی بوده و فرد ظرف چند روز استراحت و بدون حتی مصرف داروی خاصی بهبود یابد توانایی سیستم ایمنی وی در ساخت پروتئین‌هایی از جمله اینترفرون‌هاست که ریشه در ژنتیک فرد دارد.
مطالعات متعدد دیگری نیز بیانگر این نکته بوده که استرس موجب کاهش اینترفرون در گردش خون عمومی فرد شده و افرادی که در معرض افسردگی قرار می‌گیرند نیز مقادیر کاهش یافته‌ای از اینترفرون در خون آن‌ها مشاهده می‌شود.
در واقع می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که شاید حد فاصل بیان یک بیماری دشوار تنفسی و یک سرماخوردگی ساده که هر دو توسط یک ویروس ایجاد می‌شود وجود ترس و استرس و وحشت باشد! (در کنار تفاوت در بعضی ژن‌ها مرتبط با سیستم ایمنی)
کافیست بر روی یک بیماری نه چندان مرگبار نامی هولناک گذاشته، رسانه‌ها و جراید را به تولید وحشت وادار کنیم و از سوی دیگر نیز اقدام به تولید بیماری با بهداشت افراطی و وسواس بنماییم! خروجی این موارد فریب قرن است. (به بیان خیلی ساده‌تر وجود ناحیه پلی آدنیله ژنوم ویروس را به "هدفی بسیار شناسایی شونده" برای سیستم ایمنی تبدیل می‌کند و مانند سارقی که در نیمه شب پروژکتور بزرگی به دست گرفته است توجه عوامل نیروی ایمنی بدن را به سمت خود معطوف می‌کند، لذا این ویروس در حالت طبیعی نمی‌تواند کشندگی بالایی داشته باشد و منجر به درگیری حاد ریوی شود و به همین خاطر اغلب در ۹۰ درصد موارد مانند یک سرماخوردگی متوسط رو به بهبود می‌رود، اما این در حالتیست که اولاً به واسطه استرس سیستم ایمنی و محور اینترفرون مختل نشده باشد و ثانیاً سایر میکروب‌های همزیست نیز به واسطه بهداشت افراطی از بین نرفته باشند و با اتصال به TLR ها پاسخ‌های ضد ویروس را تقویت کنند).
