📚Bookworms📚

2021-12-15 09:52:01 چه شود گر باز آیی چون نفس باد سحر....؟!؟!؟!؟!؟ باز کردن / نظر دهید

2021-10-04 13:06:40 چگونه دوست دارمت ؟ بگذار روشهایم را بشمرم دوستت دارم به ژرفا و پهنا و بلندایی که روحم را توان رسیدن به آن هست آنگاه که سرشار از حسی نا پیدا به نهایت بودن و کمال زیبایی هستم دوستت دارم به اندازه ی خاموش ترین نیاز هر روز به آفتاب و نور و شمع دوستت… باز کردن / نظر دهید

2020-05-22 17:45:55 بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست
در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست.

#حضرت_حافظ باز کردن / نظر دهید

2020-04-06 19:36:26 رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بي برگشت

هوشنگ ابتهاج


@mybooks1970sun باز کردن / نظر دهید

2020-04-04 21:58:13 عمر که بی عشق رفت هیچ حسابش مگیر
آب حیات است عشق در دل و جانش پذیر

#مولانا باز کردن / نظر دهید

2020-03-04 19:56:18 تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش،
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست!
من در پی خویشم، به تو بر میخورم اما
آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست...

هوشنگ ابتهاج باز کردن / نظر دهید

2020-02-28 10:03:53 دلی که عاشق و صابر بُود مگر سنگ است؟
ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است

برادران طریقت! نصیحتم مکنید
که توبه در ره عشق، آبگینه بر سنگ است...

#سعدی باز کردن / نظر دهید

2019-12-14 10:03:37 چگونه ابتذال در جامعه رواج گسترده می یابد

نوشته: #محمود_وطنخواه

میلان کوندرا در یکی از کتاب‌هایش به پدیده‌ای اشاره می‌کند به عنوان «جذابیت انکارناپذیر ابتذال»! او معتقد است که بسیاری از انسان‌ها، تمایل عجیبی به چیزهای سطحی و دم‌دستی دارند؛ مضامین کلیشه‌ای، امور سطحی ونخ‌نما، سریال‌های اشک‌آور، حاشیه‌های زندگی هنرمندان، چیزهایی که با احساسات ما بازی کند و شعورمان را به بازی بگیرد!

«ابتذال» از ریشهٔ بذل کردن است؛ به معنی بذل توجه بر چیزی که در ذات، ارزش آن را ندارد. بطور مثال شما اگر یک آفتابه را طلاکوبی کنید، کار مبتذلی کرده‌اید. برای اینکه آفتابه، آفتابه است؛ حتی اگر طلا باشد باز هم آفتابه است.

ابتذال در تمام دنیا هواداران فراوانی دارد. موسیقی‌های نازل ولی پرطرفدار، فیلم‌های کم‌ارزش هنری ولی پرفروش. در واقع اکثر محصولات پرفروش از یک الگوی ثابت پیروی می‌کنند و تمایل به ابتذال در مردم را هدف قرار داده و معمولاً به جز مواردی استثنا، از ارزش هنری نیز برخوردار نیستند.

ابتذال همواره دو سر دارد؛ آنها که آن را تولید می‌کنند و آنها که آن‌ را مصرف می‌کنند. تا زمانی که تقاضا برای ابتذال وجود دارد، عرضهٔ آن در دنیا ادامه خواهد داشت. شاید برای مقابله با ابتذال تنها راه، پرورده کردن سلیقهٔ جامعه باشد.

در همین راستا نقل حکایتی از مثنوی معنوی چندان خالی از لطف نیست! مولوی داستان مردی را می‌گوید که هنگام عبور از بازار عطرفروشان، ناگهان بر زمین افتاد و بیهوش شد. مردم دور او جمع شدند و هر کسی چیزی می‌گفت، همه برای درمان او تلاش می‌کردند. یکی نبض او را می‌گرفت، دیگری گلاب بر صورت او می‌پاشید و یکی دیگر عود و عنبر می‌سوزاند. اما این درمان‌ها هیچ سودی نداشت. حال مرد بدتر و بدتر می‌شد و تا ظهر بیهوش افتاده بود و همه درمانده شده بودند.

اما تنها برادرش فهمید که چرا وی در بازار عطاران بیهوش شده است؛ با خود گفت: من درد او را می‌دانم، برادرم دباغ است و کارش پاک کردن پوست حیوانات از مدفوع و کثافات است! او به بوی بد عادت کرده و مغزش پر از بوی سرگین و مدفوع است و با استشمام بوی خوب عطرها بیهوش شده است. سپس کمی سرگین بدبوی سگ برداشت و به بازار آمد. مردم را کنار زد و کنار برادرش نشست و آن مدفوع بد بوی را جلو بینی برادر گرفت؛ چند لحظه بعد مرد دباغ به هوش آمد!

در حقیقت این تمثیل مردمی است که به فرهنگ نازل خو گرفته و از آثار اصیل، هنر والا و فرهنگ فاخر روی برگردان‌اند؛ تا جایی که آنها را خسته‌کننده، سخت‌فهم و یا غیرسرگرم‌کننده می‌دانند و از خواندن یک کتاب عالی، تماشای یک فیلم هنری و یا گوش‌دادن به یک موسیقی اصیل، نه تنها هشیار نمی‌شوند بلکه به بیهوشی عمیق رضایت می‌دهند! باز کردن / نظر دهید

2019-10-03 21:50:41 از آن آب حیات است که ما چرخزنانیم.... باز کردن / نظر دهید

2019-09-22 11:58:30 خبر ب دور ترین نقطه ی جهان برسد
نخواست او به من خسته-بی گمان- برسد..... باز کردن / نظر دهید