غلو در کلام شیخ حر عاملی رحمه الله أقول: الآيات في ذلك كثير | 🏴بُت شِناسی🏴
غلو در کلام شیخ حر عاملی رحمه الله
أقول: الآيات في ذلك كثيرة جدّاً كقوله تعالىٰ: «لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَ لا تَقُولُوا عَلَى اللهِ إِلَّا الْحَقَّ» و الآيات الدالّة علَى كفر من أشرك بالله و اتّخذ غيره إلٰهاً و الدالّة علَى ذمّ اليهود و النصارىٰ علَى الغلوّ في عزير و عيسىٰ(علیهما السلام) و غير ذلك... أقول: قد تواترت الأخبار بل تجاوزت حدّ التواتر بأن أمير المؤمنين و الحسين(عليهما السّلام) قُتلا بالسيف،و أن النبي(صلّى الله عليه و آله و سلّم) و سائر الأئمة(عليهم السّلام) قُتلوا بالسّمّ،و أنهم كانوا يعترفون بالعبودية لله،و أنهم دُفنوا تحت التراب،و أنه كانت تعتريهم الأمراض و الأسقام و الخوف و الحزن و الفرح و السرور و الجوع و الشبع و الرضا و الغضب و غير ذلك مما ينافي قول الغلاة! و لم نستقص تلك الروايات لأن مضمون الباب غير مقصود بالذات،و إنما ذكرناه لوجهين: «أحدهما»: أن من اطّلع علَى المعجزات يخشى عليه أن يميل إلَى قول الغلاة،لأنه إنما دعاهم إلَى الغلوّ الإطلاع علَى بعض المعجزات،فيتعيّن ذكر شي‌ء مما يدفع تلك المفسدة. «و ثانيهما» أن النصوص عليهم وردت لمنع الناس من التفريط و التقصير في الإعتقاد فيهم،فلابدّ من النصوص علَى بطلان الغلوّ لمنع الناس من الإفراط في ذلك الإعتقاد،فيكون ذلك من متمّمات النصوص!
باب: «اِبطالِ غُلُوّ و رَدّ بر غالیان»
آیات قرآن کریم در این باب،بسیار زیاد است؛مانند این آیه: «ای اهل کتاب! در دین خود غُلُوّ نکنید! و درباره خدا،جز حقّ نگویید». و مانند آیاتی که دلالت دارد بر کفرِ مُشرک و کسی که که غیر خدا را به خدایی گرفته است،و آیاتی که دلالت میکند بر نکوهش یهود و نَصاریٰ،به خاطر غُلُوّ در مورد حضرت عُزَیر و حضرت عیسیٰ علیهما السلام ،و همچنین آیات دیگر... اَحادیث متواتر بلکه بیش از حدّ تواتر وارد شده است که امیرالمؤمنین و امام حسین علیهما السلام با شمشیر کشته(شهید) شدند،و پیامبر و بقیه امامان علیهم السلام با زَهر کشته(شهید) شدند! و همه آن حضرات اعتراف به بندگی خدا داشتند،و همگی زیر خاک مدفون شدند و در مَعرَضِ اَمراض و بیماری ها و ترس و اندوه و خوشی و سُرور و گرسنگی و سیری و رضایت و غَضَب و سایر صفاتی بودند که مُنافی با اعتقاد غالیان است!
و ما همه روایات این باب(نفی غُلُوّ) را ذکر نمیکنیم،چون محتوای این باب(یعنی نفی غُلُوّ) مقصود اصلی ما از تألیف این کتاب نیست؛و تنها به دو دلیل،به ذکر بعض از روایات نفی غُلُوّ پرداختیم:
«اول»: چون کسی که از معجزات معصومین علیهم السلام مطّلع گردد،ممکن است به اعتقاد غالیان مایل شود،چرا که غالیان هم به دلیل اطّلاع بر بعض معجزات،به غُلُوّ کشیده شدند،پس لازم است ذکر روایاتی که این مَفسَده را دفع میکند!
«دوم»: روایاتی که دلالت بر امامت آن حضرات میکند،وارد شده است تا مردم را از کوتاهی و تقصیر در اعتقاد به آن حضرات منع کند،پس لازم است که روایات بطلان غُلُوّ هم ذکر شود،تا مردم را از اِفراط در اعتقاد به حضرات،منع کند؛بنابراین روایات نفی غُلُوّ،تمام کنندهٔ روایات امامت(و فضائل) آن حضرات است!
